De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft
(1781-1782)–Anoniem Vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft, De– Auteursrechtvrij
[pagina 239]
| |
't Heeft schyn van reden:
Maar schyn is vol bedrieglykheden.
Die zegt dat veinzen menschlyk is,
Spreekt waar en wis.
Klimeen verstaat het listig vryen;
Zy heeft een houding, die bekoort,
Vol veinzeryen.
Wie kan haar valschheid langer lyen,
Dewyl men uit haar' mond geen woord
Dat waar is hoort?
Menalkas, zoo de lui niet liegen,
Is mild, en vordert lofgetuit,
Maar 't is bedriegen.
't Gerugt, hoe ver het ook moog' vliegen,
Komt, wyl hy telkens jaagt naar buit,
Op valschheid uit.
Wie durft de jonge Lysis vryen?
Verliefde woorden zyn by haar
Bedriegeryen.
En egter mag zy heel wel lyen,
Een' dubbelzinnig' babbelaar:
't Is waarlyk waar.
Jan is hoogdravend in zyn spreken:
Hy roemt zyn geest; maar dikwyls is
't Bedrog gebleken.
Als mooye woorden hem ontbreken,
Dan wykt zyn geest voor dat gemis:
't Is waar en wis.
| |
[pagina 240]
| |
De sneeuw, roept elk, heeft meerder smetten
Dan 't vel van Kloris. Vleyery!
Gy moet maar letten
Dat Kloris schoon wordt door 't blanketten,
En oordeel dan, benevens my,
Of 't waarheid zy.
Een zwervend Arts moog' zich beroemen,
Elk moet zyn dwaze zwetsery
Bedriegen noemen:
Hy zoekt zyn armoê te verbloemen.
Beproef eens, raakt hy uit de ly,
Of 't waarheid zy.
Bedaagde Laura hoort men liegen.
Z' is, zegt ze, nog geen dertig jaar:
Maar 't is bedriegen.
Haar jeugd was langer aan 't vervliegen:
Dit toonen rimpel, mond en haar,
't Is waarlyk waar.
Een bloodaart praat van dapper stryen;
Maar elk bespeurt, in 't minst gevaar,
Zyn veinzeryen.
De pogcher zal aan 't loopen tyen.
Zyn voeten heeft hy altyd klaar,
't Is waarlyk waar.
|
|