De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

Verkeerde oordeelvelling.

Jan heeft zyn Vrouw by uitstek lief:

Hy noemt haar steeds zyn hartedief,

Zyn troost, zyn zielsvermaak, het leven van zyn leven,

Het waardig voorwerp van zyn min,

[p. 77]

 

Zyn' besten schat, zyn Engelin,

 

Voor wie hy, gantsch verheugd al 's waerelds goed zou geven.

 

 

 

De Vrouw denkt anders dan de man,

 

Zy maakt zeer weinig werk van Jan,

 

En noemt hem dommen bloed, en bron van al haar plagen.

 

Ze agt hem een karel zonder hart,

 

Met wien zy, tot haar bittre smart,

 

Het beste deel versleet van hare levensdagen.

 

 

 

Jan wordt beklaagd, van allen kant,

 

Door buur en vriend en bloedverwant:

 

Elk raadt hem nooit weer goed van 't booze wyf te spreken.

 

Maar hy volhardt in zyn bedryf,

 

Al toont men dat het booze wyf

 

Hem, kon zy 't veilig doen, gewis den hals zou breken.

 

 

 

Hy zegt ik bid, beklaagt my niet:

 

Myne Ega heeft meer zielsverdriet.

 

Zy ziet my, dien zy haat gedurig voor hare oogen.

 

Ik zie, en stel myn heil 'er in,

 

Haar als het voorwerp van myn min.

 

Beklaagt myn Bedgenoot: zy eischt uw mededogen.