De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

174. Strydige vrees.

De vrouw van Jan was ziek; zyn Buurman vroeg hem, Jan,
Hoe vaart uw kranke Vrouw? ô! sprak hy, goede man,
Zy vreest elk oogenblik dat zy den geest zal geven,
En ik, ik ben vol vrees dat zy zal blyven leven.
De vrees kwelt my en haar: wy voelen beiden 't kruis.
Het ziet 'er bitter uit in ons rampzalig huis.