De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

[p. 54]

167. Dommelige Hans.

Hans sliep, in 't midden van den guren wintertyd,
Met bedgordyn en deur en kamervenster open;
Zyn Broer kwam 's morgens vroeg in zyne kamer loopen,
En zei, hoe nu? wat 's dit? zyt ge uwe zinnen kwyt?

Wat noopt u thans om zoo te leggen?

Myn lieve Broer, ik zal 't u zeggen,

Riep Hans: ik zie, met groot vermaak,

Het daglicht van myn bed, wanneer ik 's nagts ontwaak.