De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

[p. 27]

40. Van een' Prediker.

Een Preeker raasde op stoel, als of men 't hoorde dondren,
Het volk was als verstomd: het hoorde niets dan wondren.
Ik hoorde 't preeken ook, en vond, ronduit gezeid,
Een zee van woorden, maar geen droppel snedigheid.