De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

De eer.

Eer is aller menschen luister,

Daarin moet het al bestaan.

Zonder eer is alles duister,

Als de nagten zonder Maan.

Alles is dan als 't gezigt

Niet geholpen door het licht.

Kragtig moet 'er zyn gestreden,

Yvrig moet 'er zyn gewaakt,

Ernstig moet 'er zyn gebeden,

Als men in verzoeking raakt:

Want verliest men eens zyn eer,

Nimmer krygt men deze weer.

Schande zal de plaats bezetten,

[p. 301]

 

Die onz' eer slegts eens begeeft;

 

Schande zal den mensch besinetten,

 

Die voor d' eer geen agting heeft;

 

Schande, die of Vrouw of Man,

 

Door geen zorg verdryven kan.

 

 

 

Ligter zou men Pokkensteden

 

Van een' gryzen Bestevaar

 

Met een gladde huid bekleeden,

 

Of ontgraauwen al zyn hair;

 

Dan zich iemand, Man of Vrouw,

 

Van de schande zuivren zou.

 

 

 

Yder is de wagt bevolen;

 

Yder hebbe d' eer steeds lief:

 

Die slegts eenmaal heeft gestolen,

 

Houdt gestaag den naam van dief.

 

Wat hy doe, of waar hy zy,

 

Eeuwig blyft die naam hem by.

 

 

 

Heeft een Dogter zich vergeten,

 

Ging zy eens een' kwaden gang,

 

Telkens wordt zy Hoer geheten.

 

Dus heet z' al haar leven lang.

 

Schoon de tyd de drift verkoelt,

 

Smet wordt nimmer afgespoeld.

 

 

 

Smeult een kool al wat in d'asschen,

 

Ligtlyk toont zy weder gloed.

 

Zy, die op hun eer niet passen,

 

Zien dat smaad hen volgen moet,

[p. 302]

 

Dikwyls wordt een oude zaak

 

Gantsch vernieuwd door samenspraak.

 

 

 

Wegens hen, die 't schelmsch verkerven,

 

Wordt in 't algemeen gezeid

 

Dat z' als schelmen zullen sterven:

 

Doch dit is onzekerheid:

 

Maar zyn schelmen uit den tyd,

 

Vrienden hooren nog verwyt.

 

 

 

Leeuwen kan men wel ontvlieden,

 

Maar geen' vyand wederstaan:

 

En all' eervergeten lieden

 

Kunnen nimmer schand' ontgaan:

 

Schande, die hen nooit verlaat,

 

Is de schaduw van hun daad.

 

 

 

Eer en deugd zyn 's levens luister,

 

Daarin moet het al bestaan.

 

Zonder die is alles duister,

 

Als de nagten zonder Maan:

 

Of als 't oog, ontbloot van licht,

 

Zonder nut is voor 't gezigt.