De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

De gezonde ouderdom.

Een, die grys, doch wel te pas

In zyn hooge jaren was,

Wien geen ziekte of pyn deed klagen;

Wien men telkens vrolyk vond;

Vroeg men: hoe nog zoo gezond

In uwe afgeleefde dagen?

[p. 288]

 

't Antwoord was ten eersten klaar:

 

Weet, zoo spreekt de Bestevaêr,

 

Dat ik hou van matig eten:

 

Dat ik steeds myn kopstuk dek,

 

Klompen aan myn voeten trek,

 

En door geene zorg wil zweeten.