De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

[p. 264]

Getrouwe raad.

Een Heer, die al een groote som,

Van meer dan eenen vriend, op rente had genomen,

Gaf nimmer eenig geld weerom,

En scheen van geen gevolg voor zyn' persoon te droomen.

Doch eindlyk vond hy zich misleid:

Een bende Krediteurs bragt hem in zekerheid.

Hy moest zyn dwaas bedryf in eenzaamheid betreuren.

Terwyl hy dus gevangen zat,

Vond hy nog eene hoop om 't hoofd weer op te beuren.
Een waardig Vriend, die hem zyn trouw gezworen had,
En bystand vaak beloofd, schoon elk hem mogt verlaten,

Een man, bedeeld met overvloed,

Zou hem, dit stelt hy vast, met een verheugd gemoed,

In dien benaauwden toestand baten.

Hy zendt een regel schrifts of zes

Aan zyn geliefden Pylades,

En vraagt hem met beleefde reden,

Om de eer van zyn bezoek, in bittre tegenheden.

Aan dit verzoek wordt ras voldaan:

De ryke man wil geen' gevangen vriend vergeten:

Zyn komst doet ware vreugd ontstaan

In een', die langen tyd in droef heid had gesleten.

Hy zegt dat hem de tegenspoed,

Dien zyn Orestes in den kerker lyden moet,

[p. 265]

 

't Gevoelig hart doorgrieft: op woorden volgen zugten.

 

Ach! zugt en schrei niet, Vriend! zegt de opgesloten man,

 

'k Weet wat men van een' vriend, als gy zyt, wagten kan.

 

'k Zal haast door uwe hulp dit naar verblyf ontvlugten:

 

't Was noodig dat ik u maar zag.

 

Stel u slegts tot myn borg, dan kryg ik myn ontslag.

 

Pas klonk hem 't woord van borg in de ooren,

 

Of hy, die 't lyden van den armen hals beklaagt,

 

Zegt: 'k wenschte waarlyk dat ge iets anders had gevraagd:

 

Ik blyf voor niemand borg, daar heb ik op gezworen.

 

Ook is myn kas vry schraal gesteld:

 

Ik heb thans zelf gebrek aan geld.

 

'k Wil egter, waarde Vriend! u niet verlegen laten.

 

Myn raad is tot uw' dienst, 'k wensch dat u die moog' baten:

 

Gy hebt nog vrienden buiten my;

 

Beproef eens of 'er iemand zy,

 

Die zoo opregt als ik uw onheil zal beweenen;

 

Vraag hem om borg te zyn, of om u geld te leenen.