De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

Schadelykheid eener gehoudene belofte.

Een, die, wat schaarsch bedeeld van geld,

Het geen hy schuldig was bezwaarlyk kon betalen,
Vond juist op zekren tyd zyn kas zo schraal gesteld,
Dat hy een' Ryder moest by d' een of ander halen.

[p. 260]

 

Hy ging naar eenen vriend, en vroeg die som ter leen,

 

Slegts voor den tyd van zeven dagen.

 

De man kon ligt een Ryder wagen,

 

En zond den Suppliant met dezen penning heen,

 

Dien hy naar zyn begrip nooit weder had te wagten.

 

Maar op den zesden dag, of eer,

 

Kreeg hy op 't onverwagtst, en tegen zyn gedagten,

 

De veertien Guldens waarlyk weer.

 

Die promptheid had een goede reden:

 

Want korten tyd daarna zag hy den Vriend weerom,

 

En werd door hem op 't sterkst gebeden

 

Om 't leenen van een grooter som.

 

Maar 't was spit af: het geld werd nu niet gul gegeven.

 

'k Zal zorgen, zei de ryke Man,

 

Dat hy, die me eens bedroog, my in myn gantsche leven,

 

Niet anderwerf bedriegen kan.