De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

[p. 183]

Lofspraak van Jan Schraaper.

Jan Schraaper pryst een' armen bloed.

'k Moet, zegt hy, zyne deugden roemen,

Hem, om zyn eerlyk hart, den braassten burger noemen,

Al schenkt het lot hem geld noch goed.

Hy werkt met onvermoeide vlyt,

Nooit hoeft men 's morgens hem te wekken:

Hy wil, al heeft hy 't schaarsch, geen mensch tot last verstrekken,

En dat is veel in dezen tyd.

Ik heb den sukkel lang beklaagd.

Hy was myn vriend wel veertig jaren:

En heeft (dit wil ik steeds tot zynen lof verklaren)

Nooit om een stuiver my gevraagd.