De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

264. Het edel Paard.

Teun roemde dat zyn Paard was eêl en delikaat,
En dat het geen hard voêr moest eten dan met maat,
En koestring noodig had: als 't voor myne oogen kwam,
Zoo was 't een magre kreng, voor styf en agter lam.
Wel, zei hy, is dat Paard niet eêl en delikaat?
't Komt naauwelyks te voet aan 't einde van de straat.