De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

262. Verleende Vergiffenis.

Een Boeren-Prediker sprak magtig van vergeven;
Maar, zei hy, wie vergeeft? Een' Boer verdroot dit leven:
De Man riep, ik vergeef. Maar wien? Myn Vader, Heer,
Die hier zichzelven heeft verdronken in het Meer.
Ik ook, sprak een Boerin: wien, zei de Leeraar, Zusje?
Den Moorder van myn' Man geef ik misschien een kusje.
Wie is, zei Dominé, gekomen tot dien val?
Neen, sprak ze, ik meen den man, die hem vermoorden zal?