De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

143. Aan de Edele en Schoone, doch gelde'ooze Delia.

Durst gy u, arme Sloof, een ryken man belooven?

Uw hoop, ô Delia! is ydel en verwaand.

Daar geldt noch hoog geslagt, noch heldere gedaant:

De minnaars minnen 't goed; dat gaat het al te boven.

't Goed kent ook in de min geen top, daar 't onder moet:

Gedaante en hoog geslagt staan ver beneden 't goed.