De vrolyke zeeman, verheugd over de vrye zeevaart

Geluk en Vreugd aan den Landman.

Stem: Dat vry een Vrek, &c.

Dat vry de Landman zwoegt en zweet',
Tot heil der Maatschappy',
Maar als hy rust en drinkt en eet,
Dan moet de zorg op zy.
'k Zie gaarn hem in den lieven kring
Van 't vrolyk huisgezin,
Hy lagche dan, en juich' en zing',
Want blydschap is gewin.
De blydschap is een laaffenis,
Voor alles wat bestaat.
Dat dan dat vergenoegen ons nooit verlaat',

Ons nooit verlaat' - ons nooit verlaat.'

Wanneer het aardryk, jaar op jaar,
Zoo mild, zyn vrugten geeft,

[p. 75]

 

Waar van het landvolk met elkaâr,

 

Zoo recht gelukkig leeft.

 

Wanneer men om den blyden disch,

 

Zyn liefste panden ziet,

 

Wat wonder dat men vrolyk is

 

En zulk een vreugd geniet?

 

De blydschap is een laaffenis,

 

Voor alles wat bestaat,

 

Dat dan dat vernoegen ons nooit verlaat';

 

Ons nooit verlaat' - ons nooit verlaat'.

Gy, braave Landman! die zyn wensch

Voor uw geluk ontvangt,
De Hemel schenke u 't geen de mensch
Ooit als geluk erlangt.
Zie steeds uw huisgezin verheugd.
Gezond en vergenoegd,
En leer den stedeling, hoe vreugd
Aan vlyt en onschuld voegt.
De blydschap is een laaffenis,
Voor alles wat bestaat,
Dat dan dat vergenoegen ons nooit verlaat',

Ons nooit verlaat' - ons nooit verlaat'.

Dat welvaart op uw huisgezin,
In ruime naate bloei',
De vrugtbre stam des huwelyks min,
Er altyd weelig bloei
Het aardryk zegen' uwen vlyt,
Uw arbeid zy voldaan,
En brengen u ter bepaalden tyd,
Gewenschte vrugten aan!
De blydschap is een laaffenis,
Voor alles wat bestaat,

[p. 76]

 

Dat dan dat vergenoegen ons nooit verlaat',

 

Ons nooit verlaat' - ons nooit verlaat.'

Geniet nog lang het ruim genot,
Dier zegen met elkaâr;
En leef, te vreden in uw lot,
Nog menig volgend jaar.
Na de arbeid brenge vrolykheid,
En onschuld u byéén;
Zoo blyven hart en hand gewyd,
Aan 't nut van 't Algemeen.
De blydschap is een laaffenis,
Voor alles wat bestaat,
Dat dan dat vergenoegen ons nooit verlaat',

Ons nooit verlaat - ons nooit verlaat.'