De vrolyke zeeman, verheugd over de vrye zeevaart

Een Nieuw Lied.

Stem: Myn lieve Saartje, &c.

Wel vrienden wat hoort men niet al,
Het zyn steeds raare zaaken,
De meisjes die zyn byna mal,
Zy gaan een kansje waagen,

Zy zyn jandomê dol,

Zondags gaan zy op de hol,

Het zyn gemaakte streeken,
Om na de (Rotterdamsche) Kermis te gaan
Gelyk het is gebleken,
Dat Jan de Grutter heeft gedaan.

Mietje met haar beste goed,
Die ging haar eens vermaken,
Met Jan de Grutter die vol moet,
Het zoo ver wist te maken,

Dat Mietje kreeg in der lyf,

Tot Jan de Pikker zyn geryf,

Ik zal nog meer verhaalen,
Hoe dat het gaat, des 's avonds laat
Ik zal 'er niet om draalen,
Van al die Pikkers praat.

[p. 13]

3.

 

In Portugaal is een vroome man,

 

Wie zou 'er niet voor zwigten,

 

Hy moest al na Gouda gaan,

 

Om boodschappen te verrigten,

 

Maar 't staat niet Protegaal,

 

Zeggen de Menschen altemaal,

 

Wat dunkt u van die streeken,

 

Wat zegje van die doove Mie,

 

Gelyk het is gebleeken,

 

Daar het veel Menschen zien.

Overvaaren met 'er spoed,
En dan nog ras gaan loopen:
Jan de Grutter die slegt doed,
Met kwam haar een oploopen,

Die zei: hoe loopje zo zagt,

Jan had dat niet gewagt,

Hy zei: hy kon niet loopen,
Hy had een Bloedzweer aan 't lyf,
Die moet zyn doorgestooken,
Tot lieve Mietje haar geryf,

Zy maakte toen een goed accoord.
En gingen zo na Gouda voort,
Tot dat zy kwaamen aan de stad,
Een Vriend die daar de wagt op had

Die liep ze agter na,

Waar dat zy heenen ga,

Vrienden ik zal verhaalen,
Hoe dat dit slegte dolle paar,
De poort uit gingen dwaalen,
Hy zag ze niet verder naar.

Wat hoort men niet een groot gerugt
Dat zy zyn thuis gekomen.

[p. 14]

 

Wie heeft gehoort ooit grooter klugt

 

Van zo een Man der vroomen,

 

Die zo drommels Kerks was

 

Kom lieve Mietje wel te pas,

 

Om in Gouda te gaan woonen,

 

Veeltyds krygt zy wat warms in 't lyf

 

Van jonge Goudse knaapen:

 

Dat is tot tydverdryf.