De vrolyke Nederlander, zingende met zyn incréable meisje de hedendaagsche liederen

[p. 61]

Huwelyks zang.

Stem: Ik lag met smart, enz.

'k Ben eens gegaan door Bosch en groene Boomen
Op 't heetst der dag, als de Zon het oost verlaat,
'k Kwam aan een beek, daar zag ik tot my komen
Een herderin, zeer figelant zy gaat. bis.

Zy had zeer fraai en schoone zwarte oogen

Als leliewit ook haare tandjes zyn,
Haar lipjes rood, die my tot min bewogen,
Ik spraak haar aan: gy baard my minnepyn, bis.

Gun my u gunst, wil my het jawoord geven,

Ik min u zeer, dat zweer ik by de Goôn!
'k Verlaat u niet tot aan 't eind myns leeven,
Daar is op trouw een diamante kroon. bis.

Zy sprak tot my, hoe durft ge u verstouten,

En vraagt om trouw, dewyl ge myn niet kent,
Maar ik weet tog dat gy hebt groote fouten,
Verliet gy niet voorheen uw ouders tent. bis.

Neen, schoone Jonkvrouw! dus ik myn reden stelden,

Gy zyt de eerst' die ik betoon myn min,
'k Roep hier op aan de Goôn op deeze velden,
Dat ik op niemand stelde ooit myn zin. bis.

[p. 62]

6.

 

Is 't u gezeid, dan zyn het vreemde mensche

 

Die stoken kwaad al tusschen u en myn,

 

Weigert gy trouw, dan mogt ik liever wensche

 

Dat ik maar stierf, want dit baard my pyn, bis.

Is het dan waar, sprak de schoon Jonkvrouwe

Wy zyn vereend tot dat de dood ons scheid,
Myn eer kunt gy erlangen na het trouwen,
Haast word voor ons het Bruilofts feest bereid, bis.

God, hoop ik, zal ons echt voorspoedig schenken,

Met deugdzaam kroost, waarin ons beider aart
In't weezen straalt, zo zullen wy gedenken
Als dat wy zyn in 't Groene woud gepaard bis.

Dat wensch ik ook, en dat wy mogen leeven

Als 't ons betaamd, tot dat de dood ons scheid,
En dat wy nooit tegen elkander streeven,
Door onvernoegd te leeven in deez' tyd, bis.

Dus zyn twee liên by een beek saam verbonden,

In 't Groe newoud onder een hooge Boom,
Kom, laat ons dan dit stuk alom verkonden,
En wensch hun heil, zy leven zonder schroom,