De vrolyke Nederlander, zingende met zyn incréable meisje de hedendaagsche liederen

[p. 43]

Minneklagt tusschen een Officier en een Juffrouw.

Stem: Kloris uw klaagen.

officier.

Cupidootje Venus wigtje,

Heeft door het geweld

Van zyn Boog en schigtje,

Myn neder gefelt,

Met hart en vermoogen,

Ik sterf godin,

Want u twee schoon oogen,

Die staan in myn zin.

juffrouw.

Wie komt my hier stooren,

Met zyn droef geklag,

Wie laat zig hier hooren,

Zo laat in de nagt,

Ik lag met u smeeken,

't Is buitens tyds,

'k wil uw niet spreeken,

Voor ik weet wie gy zyt.

officier.

Ey wil dus niet vlieden,

Myn klagt niet versmaad,

Die zig aan komt bieden,

Is in dienst van den staat,

Ik offer u myn klagten,

Houd u hier fier,

En wilt niet veragten,

Een braaf Officier.

[p. 44]

 

juffrouw.

4.

Ik hou geen conversatie,

 

Vertrek doch myn heer,

 

Ik heb geen inklinatie,

 

Voor een Militair,

 

Ik buig nooit myn herte,

 

Naar Officiers praat,

 

Haar min acht ik smerte,

 

Dat myn niet aanstaat.

 

officier.

5.

Dit antwoord te hooren,

 

Maakt my zeer ontsteld,

 

Zyt gy niet gebooren,

 

Uit een Oorlogs held,

 

Ey geef my eens reeden,

 

Doet myn dat plyzier,

 

Wat haar u in de zeeden,

 

Van een Officier.

 

juffrouw.

6.

Al deeze reeden,

 

Heb ik ras gezeid,

 

Terwyl dat tog heeden,

 

Myn voorneemen niet zyt,

 

Van nimmer te weezen.

 

Een Officiers Vrouw,

 

Zy hebben te vreezen,

 

Veel onheil en rouw.

 

officier.

7.

Bedenkt eens myn schoone,

 

Zo gy ons veracht,

 

Gy komt daar door hoonen,

 

Uw eigen geslacht,

 

Ook schynt wel te leiken,

 

Dan het was geen gevaar,

[p. 45]

 

Dat gy het best zou leiken,

 

Voor een Militair.

 

juffrouw.

8.

Dit schynt dus te weezen,

 

Maar echter myn heer,

 

Ik zou altyd vreezen,

 

Myn hart is te teer,

 

Gy moet veeltyds sterven,

 

Door Vuur, Staal en Lood,

 

Gy speeld met uw leeven,

 

In spyt van de dood.

 

officier.

9.

Myn Lief weest te vreeden,

 

Gy hebt meer verstand,

 

Als dat gy die reeden,

 

Zo ver steld van kant,

 

Wy moeten ons keeren,

 

Daar ons beroep ons leid,

 

Geen dood kan ons deeren,

 

Als het niet is de tyd.

 

juffrouw.

10

Ik weet dat m'n geen tyde,

 

Des doods kan ontgaan,

 

Die het Vuur wil myden,

 

Die blyft 'er van daan,

 

Ik hoop niet te zugten,

 

In Oorlogs elend,

 

Die droevige vrugten,

 

Zyn myn niet bekend.

 

officier.

11.

Ey zet die gedachten

 

Doch maar uit uw zin,

 

En wil maar betrachten,

 

Hoe zeer ik u min,

[p. 46]

 

Moet ik uw laaten,

 

Ik sterf van spyt,

 

'k Kan uw niet haaten,

 

Hoe fier gy ook zyt.

 

juffrouw.

12.

Ik bid u myn Heere,

 

Spreek my daar niet van,

 

Waart gy geen militaire,

 

Ligt wierd gy myn man,

 

Maar nu zyn myn zinnen,

 

Daar niet op gesteld,

 

Dat ik zou beminnen,

 

Een Oorlogs Held.

 

officier.

13.

Laat ik doch verwinnen,

 

U gunst tot myn loon,

 

Wilt geen charge minnen,

 

Maar wel den perzoon,

 

Klarisse myn schoonen,

 

Godin van myn hart,

 

Ach wilt u toch toonen,

 

Geraakt door myn smart.

 

juffrouw.

14

Ik wil u niet hooren,

 

Gy kunt heenen gaan,

 

Gy kunt my niet bekooren,

 

Dat gy hier blyft staan,

 

Gy zult doch niet winnen,

 

Ik lag met uw smart,

 

Uw dus te beminnen,

 

Stryd tegen myn hart.