De vrolyke openhartige minnaar
(1795)–Anoniem Vrolyke openhartige minnaar, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 89]
| |
Stem: Van de blaauwe vlag.
KOmt Dochters die bejaerd van dagen,
En die geen Trouwen durven wagen,
Hoord eens toe na myn verhael:
Al van een Meisje slegt en zedig,
Maer op het laetst doen wierd zy snedig,
Luisterd Omstanders altemael.
Een Dochter omtrend twintig jaeren,
Die zag men in deze Stad paeren,
Al met een fris en jeugdig Man,
Men hield de Bruiloft met veel Vrienden,
En dienaers die de Tafel dienden,
Tot dat de donkere Nacht kwam an.
Als yder had gedaen met schranssen,
Zag men de bruid na bed toe danzen;
De bruidegom verbeide niet lang,
Hy kwam zyn lieve bruid omarmen,
Om haer na plichten te verwarmen,
Alwaer hem zyn Natuur toe dwang.
Hy zogt een Nesje zonder Spreeuwen,
Maer doen begonst de bruid te schreeuwen,
En t'roepen en tieren overluid,
Och wie heb ik myn trouw gegeven!
Een vuylen Schelm en vuylen Vleegel,
Sprong tegen dank ten bedde uit.
Zy stampte trampte en wrong haer handen,
Den bruidegom zei: foei! het is schanden,
Maer z'zei
| |
[pagina 90]
| |
jou schelm en Hoerendief!
Haer Oom en Meutje kwamen loopen,
Zy dee terstond de Kamer open,
En och! zei zy: myn Vrienden lief.
Ik dacht ik had een Ionkman eerlyk,
Maer nu tast hy myn aen begeerlyk,
Recht of ik was een Hoer of Sleur,
Neen ik wil myn Trouw gaen breeken,
En zal geen voeten by hem steeken,
Hy loopt vry met de Hoeren deur.
Zus zus Nigtje het is maer plyzier,
Ik bid bedaerd maekt geen getier,
Want ziet, want ziet, het moet zo zyn,
Uw Moeder heeft dat mee geleden,
Uw Vader was niet eer te vreeden,
Het was voor beide Medicyn.
Ach Oom en Meutje zwyg tog beyde,
Want dat zulks een ander zeyde,
'k Zou zeggen gy liegt het als een Hoer,
Want ik had al te oprechten Vader,
Die beter was als myn Verrader,
En ook te eerlyk was myn Moer.
Kom Nichtje leid het zonder schroomen,
Want de Ouders van de Paus van Romen,
Die hebben zulks al mee gedaen,
Wel dat en kan in myn niet komen,
Dat de ouders van de Paus van Romen,
Ooit zulk een ondeugd heeft gedaen.
Wel Nicht ik heb al twintig jaeren,
Dit Werk in 't minst niet willen spaeren,
Derhalven wild na bed toe gaen,
En wild u zelven wel bedenken,
Uw bruid'gom zal u niet meer krenken,
Als Adam en Eva heeft gedaen.
De bruigom kwam mee uit bedde,
En zei wel zoete Lief ik wedde,
Dat gy myn noch bedanken zult,
Toen liet zy haer op 't lest gezeggen,
en ging doe weer te bedde leggen,
Ende leed doe alles met geduld.
's Morgens vroeg doen 't begon te dagen,
Doen kwam haer Oom en Meutje vragen,
Hoe of ze nu al was te pas?
En ofze niet dood was gebleeven?
Ey wild myn slechtigheid vergeeven,
Ik wist niet dat het zo goed was.
| |
[pagina 91]
| |
Oorlof gy Dochters Iong en Ouwen,
Zyt gy genegen om te Trouwen,
Doch by u bruidegom vernacht,
Zwygt stil en laet hem vreugde rapen,
Steld voor zyn Neus u Moeders Wapen,
Dan word gy 'er niet uit gelacht.
|
|