De vrolyke openhartige minnaar

Zamenspraak, tusschen een Frans generaal, en de gouverneur van Doornik.

Op een schoone wys.

DOornik schoon met u sterke Wallen,
Ziet een Vrind,
Die u mind,
Staet op het Veld;
Op u Schoonheid is myn Oog gevallen,
'k Kom u belyken met menig Held,
Want ik zoek u schoon Ionkvrouw:
Te krygen tot den Trouw!
Dat door het speelen,
Van myn Grof Cartouw.

[p. 60]

 

Wat voor een Minnaer spreekt hier van Trouwen?

 

Daer men hier,

 

Met pleyzier,

 

In Vreede leeft,

 

Hij brengt my met zyn Bom en Cartouwen,

 

Ziet hoe veel knegten hy by zig heeft,

 

'k Heb zyn komst lang gehoord,

 

Za sluyt Barier en Poort,

 

'k Zal hem dan vragen,

 

Van waer g' komt voort.

 

 

 

Zegt eens Francoise, wat is u verlangen?

 

Of wild gy;

 

Myn de Mey,

 

Schenken in 't Groen;

 

Zoekt gy de fleur van Vlaenderen te vangen,

 

My dunkt het het is u daerom te doen;

 

'k Verzoek gy weder keerd,

 

Eer men u loopen leerd,

 

Gy zult niet vangen,

 

't Geen gy begeerd.

 

 

 

Gouverneur wild zo spytig niet spreeken;

 

Geeft de Stad

 

Over rad;

 

Met goed accoord,

 

Eer het Meyvuur word aen gesteeken:

 

Want ziet u antwoord maekt myn verstoord,

 

Ziet voor u, eer ik aenval,

 

Storm op Stad en Wal,

 

Gy zult genieten Zwaer ongeval.

 

 

 

Uw groote Magt: kan my niet vervaren,

 

Gaet uw gang,

 

'k Ben niet bang,

 

Doet vry u best,

 

Men zal geen Kruyd of Kogels sparen,

 

Tot een bevryding van deze Vest;

 

Ik zal u doen tegenstand;

 

Het was te groote schand,

 

Dat ik niet verweerde,

 

De Stad playzant.

 

 

 

Yperen, Duurne, wou zig ook verweeren,

 

Meenen ras,

 

Op het pas;

 

Het duurde niet lang,

 

Nu 't Fort de Knok,

 

Dat kan ons niet keeren,

 

Want voor ons Grof geschut,

 

Waeren zy bang;

 

Eer 't Canon en Mortier,

 

Donderd' van Vlam en Vier,

 

Wild Capituleeren,

 

Zo hebt g' Quartier.

 

 

 

Met al uw Magt van Bom en Cartouwen,

 

Vrees ik niets;

 

Voor verdriet:

 

Maer als een Held:

 

Zal ik op u een wakend oog houwen!

 

Zo gy wild stormen, met een groot geweld,

 

Ik heb menig onder zaed;

 

Die zullen voor den Staet:

 

Wagen hun leven,

 

Als een Soldaet.

[p. 61]

 

Myn sterke Magt zal u wel haest dwingen:

 

Gouverneur,

 

Met getreur:

 

Houd u constant,

 

Men zal u een andere toon doen zingen;

 

Het wit Vaendel word wel haest geplant,

 

Om te maeken accoord,

 

Het Volk moest haer voort;

 

Op 't Casteel begeven

 

Tot 'er kwam antwoord.

 

 

 

Za Bombardiers, en kloeke Soldaten:

 

Schiet de Stad,

 

Walle plat,

 

Van alle kant,

 

Zouden wy Doornik moeten verlaten;

 

Het waer ons heele Leger een schand;

 

Liever den laetsten Man;

 

Wil ik wagen daer an;

 

Eer ik zal schenden,

 

Met schande daer van.

 

 

 

Agt Dagen teyd, was daer nog gegeven,

 

Met stilstand,

 

Aen weerkant,

 

Toen kwam 't bevel:

 

Dat kosten menig Ionkman zyn leven,

 

Eer dat over gink de Citadel;

 

Want men hielt ons constand,

 

Schoon men was overmand:

 

Nog twintig Dagen, Heel figeland.

 

 

 

Toen gink men daer nog Captuleeren,

 

Dat men trouw,

 

Trekken zou:

 

Uyt met veel eer;

 

Want men konden niet meer verweeren,

 

Wyl men had geen Bommen meer,

 

Men trok te zamen voort,

 

Na Holland was 't accoord,

 

Daer men in vrede Leeft onverstoort.