De vrolyke openhartige minnaar
(1795)–Anoniem Vrolyke openhartige minnaar, De–
AuteursrechtvrijOp een aangename wys.
HOe lang is 't wel geleen,
ô Schoonste Iulia!
Doe ik u Vryde
ende volgde na;
U teere Lipjes,
Hebt ik Duijzendmael gekust,
En op u Borsjes
mynen Brand geblust.
't Was door de Vlamme, van u zoete Ziel,
Daer ik u tegen kwam, en gy in myn Armen viel:
't Was door de Woorden, van uw zoete Tong,
Die my behoorden, en tot kussen dwong.
Wat heb ik niet moeyte, om u een geleden
Troost nu myn Ziel in mijn droefheid:
Toen ik u Vrijde, door heete Minnevlam,
Ik kon niet schijde, van mijn liefst Lam.
| |
[pagina 59]
| |
Ach! Iulia verlaet noyt uw trouwe Min!
Ik offere myn tranen aen u Godin,
Zo lang de Dagen zyn van Iulia!
Zal Zon en Maen: my door den Zinne slaen.
Nu moet ik als een Tortelduyfje doet,
Alleenig treuren in myn droef gemoet,
En stadig zitten in myn eenzaemheid,
Tot dat de Dood myn Vonnis heeft bereyd.
Ach! ach! wie klaeg ik nu myn ongeval,
Die my komt troosten op dit Aerdsche dal:
Myn Lief is door de Dood in 't Graf gerukt,
Eer dat haer Bloem was van haer Steel geplukt.
Zy was de Schoonste die op Aerde leeft,
Noyt schoonder haers gelyk Vrouw Venus geeft,
Die voor Vrouw Venus palen zoet,
Noyt haers gelijk in Schoonheyd ontmoet.
Wat baet myn klagen, kermen en geween?
De Dood is door myn Liefste heen gestreen:
Komt felle Dood sney de draed myns Levens af,
Dat ik dalen mag by myn Lief in 't Graf.
|
|