De vrolyke openhartige minnaar
(1795)–Anoniem Vrolyke openhartige minnaar, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 12]
| |
Op een aangename wys.
1. KAn ik, ô tedere Ziels Vrindin,
Van uw, hoe trouw ik u bemin,
Dan nimmer troost bewaren?
Het leven vald my bang en naer,
Ik moet gelyk een Martelaer
Staeg duizend dooden sterven.
2. Maer ik weet een middel voor myn Wond,
Dus sprak Admeet tot Roozemond,
En zonder meer te zeggen
Vlugt zy verwoed de Trappen op,
Maekt van zyn Kouzeband een strop,
En gaet uyt het venster liggen.
3. Hier schreyd hy Bitter om zyn leed,
En klaegt al blyft gy stuurs en wreed,
Ik sterf niet ongewrooken;
Neen Schoonste het is om u alleen,
Mits vliegt hy schielyk na beneen,
En gaet een Pypje rooken.
4. Dog als hy het Eeten rooken zag,
Borst hy dus uyt en zey, ik leef nog
Moet ik nog langer lyde?
Straks rukt hy 't blanke Stael van leer,
En met dat yzelyk Moordgeweer
Begind hy Brood te snyde.
5. Maer ach! hy denkt op het Middagmael,
Weer op zyn oude Liefdeskwael,
En wil door Gift nu sneven,
Mits opend hy een Fles met Wyn
| |
[pagina 13]
| |
En laet, om straks ontsteld te zyn
Hem nog een Flesje geven.
6. Helaes hoe woed hoe raest hy weer:
Hy werpt zig op het Rustbed neer,
En door een Droom vol zorgen
Benauwt, bekommert af geslooft,
Rukt hy de Dekens over 't hoofd,
En slaept tot aen de Morgen.
7. Toen stond hy op, bedroeft beschroomt,
Hy had een naere Droom gedroomt,
Zyn smert wierd langs hoe grooter:
'k Zal sterven riep hy eyndelyk uyt,
En greep in dat verwoed besluyt,
Een stuk met Kaes en Boter.
8. Al verder radeloos en wreed,
Nam hij het Mes daer hy me sneed,
En riep ontmensche te vreede,
En noyt bevredigde Beulin:
Vaer wel dit Moordtuig gaet der in
En stak het in de Scheede.
9.Wat nu begonne, wat gedaen?
Wie kan zyn Woede tegen gaen?
't Zyn drifte die hem prangen,
Hy vliegt als in een razerny,
En heeft zig ('t was zyn Schildery)
Zo op die stond verhangen.
10. Wat deed die stugge Roozemond,
Toen zy dat ongeluk verstond,
Daer niemand zig op wagten,
Zy deed door wanhoop aengeport
Haer eygen Levensdraed te kort,
Ach storf zy? Neen zy lagten.
11. Dit was een Moordpriem in zyn Hart,
Hy riep, ő Hoofdbron van myn smart;
Wel 't is nu geen speelen,
Vermaekt u dus 't onnozel Bloed
| |
[pagina 14]
| |
Koel nu u zin en zo verwoud,
Liet hy een Speenvark keelen.
12. En riep nu uyt zo ligt hy kon,
Alexco, en Aceron,
En Cerbus is het Wagter:
Vulcanus, Pluto, en Mengeer,
Dood, Wanhoop, Honger, Strop en meer;
Ik bid u blyft maer agter.
13. Maer ach! hoe drukt hen: nu zyn kruijs;
Hoe giert en tiert hij door 't Huijs;
Wijl hij zijn Lief moet missen:
Ia loopt van drifte overmand,
Straks na de stijle Waterkand,
Om voor pleijzier te Vissen.
14. Iuijst kwam die schoone Roozemond
Hem in die schoone Morgenstond
Haer Hert nijt Weermin schenken,
Zo agt gij u 'k gelooft mijns waerd,
veel aen antwoorden hij bedaerd,
'k zalme 'er op bedenken.
15. Hij schrikte, kerinde van dat leed,
Bedagt de daden van Admeet
Dit kreeg hij tot belooning:
Nu dient ook zijn Manmoedigheijd,
geroemt belaghen en beschreijd,
In 't Simpelhuijs en Wooning.
|
|