| |
Verhaal van een verschrikkelyke Moord, welke in Hamburg binnen korte dagen is begaan.
Op een Aangenaame Wys.
1.
Wat hoord men op dit wereldrond,
Zo als ik U ter deezer stond,
In dit Lied zal gaan zingen,
Van een verschrikkelyke Moord,
Wiens weêrga nimmer is gehoord,
Elk mensch moet'er van beeven.
2.
In Hamburg woond een Propenent,
Een man oud vyftig jaaren;
Met't Bybelwoord zeer wel bekend,
Zo men komt t' openbaaren;
Hy was zeer droevig van gestel,
Ook van gezondheid, gantsch niet wel,
Getrouwd, en daar beneven.
Vyf kinderen in 't leven.
3.
Hy ging tot zyn verlustiging,
| |
| |
Met vrouw en kinderen wand'len;
Naar Wancbek, en was zonderling
Vernoegt, zo 't scheen, in 't handelen
En spreeken met zyn vrouw en kroost,
Heef haar zelf uit Gods woord vertroost
En sprak van veele zaaken,
Die vroome lieden raaken.
4.
Des avonds kwaamen zy te huis,
Vernoegd en wel te vreede,
Men dacht noch sprak van druk of kruis,
Men had daar toe geen reden:
Zy gingen bly te moê ter rust,
Niet denkende, dat uitgebluscht
Zoud' worden zeer wreeddadig,
5.
Ter middernacht, ô gruweldaad!
Gaat deez' booswicht na boven,
En gaat zyn kinderen opstinaat,
Van 't leven wreed beroven;
Hy snyd zyn kinderen alle vyf,
Den hals af. God! welk een bedryf,
En is nog niet te vreden,
Maar gaat weêr naar beneden
6.
In 't slaapvertrek van zynen vrouw,
En brengt haar ook om 't leven,
Wie schrikt, wie beeft niet als hy 't hoort,
Hy heeft aan haar gegeven,
Al meede aan zyn oudste kind,
Door Satans list geheel verblind;
Aan hand en borst veel wonden.
Myn God wat gruwelzonden.
7.
Twee kinderen van een ander huis,
By hem ter schoole laagen,
| |
| |
Hier aan deed hy nog leed of kruis,
Hy moest zich zelf slechts plaagen.
Hy was verlaaten van den Heer,
Ach! kreeg dit schepsel toch inkeer,
Maar neen hy gaat nog voorder,
Wordt ook een zelfsmoorder.
8.
Heel vroeg gaat hy des morgens heen,
Naar buiten, komt niet weder;
Op 't uur dat hy gezegd had, neen,
De meid loopt op en neder;
En roept en schreid aan vrouw en kind.
En krygt geen antwoord, eind'lyk vind
Ze al in haar bloede zwemmen,
Wiens hart moet niet bestremmen.
9.
De meid die maakt een groot misbaar,
Verschriklyk om te hooren;
De buuren zien dit schouwspel naar,
Wie zyn 'er ooit gebooren?
Zo hoort men roepen ieder een,
Met klaagen kermen en geween,
Die ooit zo een wreedheid zagen,
Ach! welke zwaare plaagen.
10.
't Gericht heeft straks dien moordenaar
En ook gevonden, het was klaar,
De wraak des bloeds verbolgen,
Op hem, hem in het harte kneep,
Dat hy zyn eigen zelf aangreep,
Hy had zich zelf gesneden,
En scheen niet by zyn reden.
11.
ô Christen menschen! wie gy zyt,
Houd altoos God voor oogen,
| |
| |
Bid dat geen hoogmoed ons verleid,
Maar dat wy altyd moogen,
Te vreeden zyn, met 't geen ons God,
Gegeven heeft, en wy ons lot,
12.
Laat ons ook uit dit droef geval,
Een nuttig leering trekken,
Dat men niet altoos peinsen zal,
't Verborgene te ontdekken.
Het geen ons is geopenbaard,
Moet ons genoeg zyn hier op aard,
Men moet niet dieper treeden,
Maar daar meê zyn te vreeden.
13.
ô Mensch, wanneer men gadenslaat,
Waar voor het menschlyk harte,
Al bloot ligt, zo het God verlaat!
Dan krimpt men weg van smarte,
Deez' man verstond Gods beilig woord,
En heeft nogthans een wreede moord
Begaan, wie zou niet beeven,
Zes menschen neemt hy 't leven.
14.
Hy word zich zelven deerlyk.
Hoe was die man te moede?
Hy liet God los, begeerlyk,
Maar ach! stort met my traan op traan,
Het geen is door dien man gedaan,
Kon ook door ons gebeuren,
Wou God zich van ons scheuren.
15.
Beklaag met my dien arme Man,
God weet wat hy moest lyden,
| |
| |
Daar niets hem nu bevryden kan,
Een strenge straf te lyden
Elk menschevriend stort hier een traan.
Roept uit: het is met ons gedaan,
Zo God ons los wil laaten,
Dan kan ons nooit iets baaten.
16.
Dan hy die op Gods woord betrouwd,
En Jesus tot zyn leidsman houd:
Die treft geen ramp geen harten leed,
Alzo hy vast en zeeker weet,
Dat God zyn God wil weezen.
En hy niet heeft te vreezen.
17.
Die God bewaard is wel bewaard,
Vest daar op u vertrouwen,
Daar 't werelds goed maar onrust baard,
Wil dan, daar niet op bouwen;
Vrees God en handel naar zyn wet,
Diend hem met danken en Gebed,
Altoos vroegtyds en spaade.
|
|