|
| |
| |
| |
Een Nieuw Lied, van een Soldaat, die door een Juffrouw bemind wierd, en hoe hy is gedeserteerd, waar over hy ter dood is veroordeeld, en door zyn Generaal pardon gekregen hebbende, is hy met die Juffrouw getrouwd.
Op een aangename wys.
1.
Daar was een jong Soldaat,
Van nog geen twintig jaar,
Die onder de dienst eerst gekomen waar,
Hy zou betrekken zyn derde wagt,
Stond op zyn post heel onverwagt,
Een vrolyk Liedje te zingen.
2.
Een jonge Juffrouw die dat heeft gehoord,
Zyn stem heeft haar hart bekoord,
Zy werd gedreven door de zoete min,
Nooit zag ik schoonder na myn zin,
Die myn tot liefde kon bewegen.
3.
Wat was 'er niet meenig een jonge Heer.
Die my aanbood zyn gunste teer,
En myn verzogt ten Huwelyk,
Maar nooit zag ik zyns gelyk,
Die myn ooit kon behaagen.
4.
Zy kwam by hem op Schillewagt,
| |
| |
En bood hem vriendelyk goeden dag,
Hoe lang blyft gy op deeze post,
Over een uurtje word ik afgelost,
Zy beschrysden een plaats om hem te spreeken.
5.
Zo dra de tyd gekomen waar,
Ging hy naar de Juffrouw daar,
Zy sprak hem aan uit liefde zoet,
Ik acht geen werelds geld of goed,
Geen ander kan myn bekooren.
6.
Hy betoonde haar liefde en min,
En sprak myn overschoon vrindin,
Zy zwoeren beide uit liefde groot,
Van nooit te scheiden als door den dood,
En malkander nooit te verlaten.
7.
Zy besloten op den derden dag,
Juist als hy weer had de Wagt,
Om te vertrekken in 't geheim,
Zo stil als mogelyk kon zyn,
Dat niemand hun ontdekken.
8.
Hy ging van zyn post in 't midden van de nagt,
Na haar vaders huis zo zy hem had belast,
Maar daar was geen mooglykheid,
Dat zy kon komen op die tyd,
Door beleid van haare vader.
9.
Hy wierd door den knegt geattrapeert,
En aanstonds geapprendeert,
En weggebragt gelyk een dief,
o Wat een smert voor zyn zoet lief,
| |
| |
10.
Hy wierd betrokken in een krygsraad,
Maat vond geen hulp tot zyn baat,
Zyn vonnis wierd gepleit,
Hy zou worden gefisuleerd,
Met een kogel doodgeschooten.
11.
Als nu de tyd gekomen was,
De tamboer sloeg de doode marsch,
Zyn liefje ging na den Generaal,
En deed voor hem een voetval,
En zy heeft voor hem gebeden.
12.
Ach Generaal! o Edel Heer!
Deeze jongeling beminde teer,
Ben ik de oorzaak van zyn dood,
Hy heeft pardon ontfangen.
13.
Haar minnaar in een doodsche schrik,
Gereed om te sterven op 't oogenblik,
Hy heeft pardon met bly geschal,
Zyn leven was hem geschonken.
14.
Haar vader gaf terstond het Jawoord,
Om te gaan trouwen zo 't behoord,
Het was beiden hun begeer,
Hy wierd in een korten tyd een Heer,
Door 't wagen van zyn leeven.
15.
Hoe sterk is niet de liefdens kragt,
o Jonkheid neemt dit wel in acht,
Geen vuur of koolen branden zo heet,
Als verborgen zonder dat niemand weet,
Hy kan geen paal of perken.
|
|
Auteursrechtvrij