Eduard Limonov
Vervolg van pagina 9
Zuid-Afrika, de Sovjetunie - dat zijn nu de landen waar iets gebeurt, maar in Frankrijk is helemaal niets gaande.
Die arme westerse jongeren, hun leven is van de wieg tot het graf geprogrammeerd. Werkloosheid is niet het grootste probleem waar het Westen mee te kampen heeft. Het ergste is dat de westerse mens een soort afgericht huisdier is geworden. De maatschappij, de staat, de gemeenschap heeft de mensen zo ingekapseld dat ze als makke schapen allemaal dezelfde kant uit sjokken. Maar het leven is een proces. Je moet zoveel mogelijk verschillende ervaringen opdoen, het is goed om te moeten knokken voor je bestaan. Onder het mom van ‘bescherming’ legt onze westerse samenleving de bevolking aan alle kanten aan banden, het is een soort concentratiekamp geworden, een goelag waarin alles en iedereen door onzichtbare handen bestuurd wordt, een goelag waarin men van alle gemakken voorzien is, maar waarin elk initiatief onmogelijk is geworden. Op het einde van de negentiende eeuw, in het begin van de twintigste eeuw kon iemand die het avontuur zocht nog naar de koloniën vertrekken, maar dat kan nu niet meer. Overal heb je dezelfde hotels, dezelfde disco's, dezelfde McDonald's. Het is allemaal één pot nat geworden.
■
(vertaling: Janneke van der Meulen)
Auteursrechtelijk beschermd