Een hoeksteen voor homo's
Volgens het meesterplan van Marshall Kirk & Hunter Madsen zal in tien jaar tijd drieduizend jaar geschiedenis vanaf de ondergang van Sodom ongedaan worden gemaakt. In After the Ball. How America will conquer its fear & hatred of gays in the 90s (Doubleday 399 p., f 54,65, importeur Van Ditmar) schrijven zij dat homo's de homohaat in heteromilieus voor eens en altijd kunnen wegnemen door over te gaan tot een gerichte ‘pro-gay’ reclamecampagne op de televisie en in tijdschriften. De enige sta-in-de-weg voor dit huzarenstukje zijn nog de homo's zelf en hun leiders die zelfzuchtig en onverantwoordelijk bezig zijn en waarschijnlijk het nut niet inzien van een offer van enkele miljoenen dollars. Het plan van Kirk en Madsen is niet eens onaardig: een nationale mediacampagne zal de beeldvorming van homo's inderdaad aanzienlijk kunnen veranderen. De inhoud en de begeleidende therapie die ze voorstellen, zijn echter contraproduktief. Een voorwaarde voor het slagen van de campagne zou namelijk zijn dat de homo's zelf eerst veranderen en een ‘ethische code’ aanvaarden. Ze moeten ophouden de plaats van het gezin nog langer ter discussie te stellen, maar dienen zelf gezinsachtige relaties aan te gaan, het lonken naar ‘normale’ mannen en jongens te laten, ze moeten hun promiscuïteit en semi-publieke seksgedrag opgeven en de pedofielen, sadomasochisten en travestieten uit hun gelederen stoten omdat die de reputatie van de homo's bedreigen. Over seks mag sowieso niet meer worden gesproken want daar kan de modale Amerikaan niet tegen. De homo's moeten volgens Kirk en Madsen net zo worden als de hetero's en zich assimileren. Intussen is het boek wel inconsequent. Enerzijds moeten de knapenliefhebbers het ontgelden, anderzijds wordt de Griekse knapenliefde ten voorbeeld gesteld als ideale, want verantwoordelijke relatie! Maar: ‘(...) we do not advocate adults having sex with
minors.’ Tegelijk maken ze duidelijk dat het bij de Grieken om seks met geslachtsrijpe knapen ging. In Griekenland waren dat zestienjarigen, maar in het kerngezonde Amerika worden de jongens en meisjes veel eerder geslachtsrijp, ver voor hun volwassenheid. Met de homo-emancipatie is het allerbelabberdst gesteld in de Verenigde Staten. Na twintig jaar strijd zijn de resultaten erg mager. In de helft van de Amerikaanse staten is homoseksueel gedrag nog steeds een misdrijf, terwijl antidiscriminatiemaatregelen bijna nergens zijn genomen. Bovendien zijn de veranderingen ten goede geenszins verankerd in de publieke opinie. Nog tien jaar rechtse regeringen en de voortwoekerende ‘homoplaag’ aids plus een weinig effectieve homobeweging en er is volgens de auteurs niets meer over van alle goede wil die de laatste jaren nog is getoond. Kirk en Madsen zijn woedend over alle onrechtvaardigheid uit verleden en heden, maar die woede is het enige sterke punt van hun boek.
GH