Rogi Wieg
Slagen
Wij weten best wat tijd is. De tijd is een lange, slingerende rivier, de tijd is iets achter je oor, voor en achter je leven. De tijd is dat uitgebrande maisveld, met aan je linkerhand een vader. Zij is ook de taal die je steeds minder spreekt, de overtuigingen die je loslaat. En iedere slag van de klok is voor de eeuwigheid en voor het niets. Iedere slag heeft consequenties, en die consequenties veroorzaken andere slagen, kleine slagen die steeds kleiner worden om uiteindelijk te verdwijnen. En ook dat verdwijnen heeft gevolgen: je vergeet bijvoorbeeld een gezicht. Je zoekt een ander, je begraaft een verwante. En vanuit dat punt komen nieuwe slagen van de klok. Onvoorspelbaar, maar altijd in samenhang met wat je je toch herinnert, of wat je bent vergeten.