Harde Jongens
vervolg van pagina 14
opnieuw een tik. Tot slot overweegt hij dat afmaken en ter plekke begraven het simpelst zouden zijn, maar ‘wat schoot ik daarmee op?’ Ook een tweede schurk ontkomt niet aan zijn wrekende handen: ‘Ik sloeg hem opnieuw hard met zijn kop op de stenen. Het bloed spatte alle kanten op. “Je vader had ik moeten smoren,” siste ik. “En je broer had ik een doodklap moeten geven.”’
De klassieke private eye heeft die taak: hij is de man die down these mean streets de wrekende gerechtigheid vertegenwoordigt. De vraag mag gesteld worden of de intrige rond het schilderij - die ook alweer met slaan te maken heeft - zulke zware maatregelen noodzakelijk maakt. Maar de Amsterdamse gein zit ook maar onder een dun vernis, voor je het weet heb je een ram op je kop of een stoot tegen je kanis te pakken. Stammers nieuwste avontuur sluit daar perfect op aan.
■
Auteursrechtelijk beschermd