De buik van Rome
Het zag er naar uit dat de film The Belly of an Architect van regisseur-scenarioschrijver Peter Greenaway nooit in Nederland zou worden vertoond. De recensies in Engeland waren catastrofaal en misschien daardoor hing er ook in Nederland een soort doem omheen. Een handjevol mensen had de film gezien tijdens de filmdagen in Rotterdam begin dit jaar en het was ze naar verluid niet meegevallen.
Greenaway is inmiddels al weer een paar films verder. Het is een man met een enorme energie en met nog meer ideeën. Een cameraman vertelde dat hij tijdens het draaien van de ene film 's ochtends om zes uur achter zijn schrijfmachine zat om aan het scenario voor de andere te werken. Die scenario's zijn tot in de details uitgewerkt en kunnen op zichzelf gelezen worden. A Zed and two Noughts verscheen als eerste, begin dit jaar volgde The Belly of an Architect (Faber and Faber, f 29,25). In de inleiding daarvan schrijft Greenaway dat hier de tekst is afgedrukt zoals hij die aan de producenten presenteerde. Een versie die op sommige punten afwijkt van de uiteindelijke film. Het gaat voornamelijk om schrappingen in dialogen en er zijn enkele scènes vervallen. Met het boek erbij is te zien dat die scènes waarschijnlijk wel zijn gedraaid, maar in de montage zijn gesneuveld. Zo duikt er in het scenario op cruciale momenten een violist op, die in de film nauwelijks meer voorkomt - en overigens niet wordt gemist.
The Belly of an Architect is het verhaal van de vierenvijftigjarige Amerikaanse architect Stourley Kracklite (gespeeld door Brian Dennehy) die met zijn veel jongere vrouw naar Rome gaat om daar een expositie in te richten van het werk van de achttiende-eeuwse architect Etienne-Louis Boullée. Kracklite ziet dat project als zijn levenswerk. In de trein, ergens op de grens van Frankrijk en Italië, verwekt Kracklite het kind dat aan het slot van de film wordt geboren. In de negen maanden die de film bestrijkt wordt de verhouding van het echtpaar allengs slechter. Die ontwikkeling wordt uitvoerig geschetst, in dialogen en in de beelden en de symboliek die de zich steeds sterker uitbreidende maagkanker van de architect begeleiden - de titel van de film dient zeer letterlijk te worden genomen. Volgens Greenaway is de eigenlijke hoofdrol in scenario en film toebedeeld aan de architectuur van Rome. Of dat ook duidelijk wordt, kan iedereen nu zelf vaststellen, want The Belly draait in diverse Nederlandse bioscopen. Wie gaat kijken moet rekening houden met een schier onbedwingbare behoefte om onmiddellijk naar Rome af te reizen voor een diner in de schaduw van het Pantheon.
DvdM
Aan deze pagina werkten mee: Atte Jongstra, Diny van de Manakker en Wim Hottentot
Auteursrechtelijk beschermd
