De boekcorner van...
Goos Verhoef!
Het is maandagavond de gasten zijn de deur uit en ik zit in de zitkamer boven de zaak aan de tafel voor het raam te schrijven aan de eerste zin van mijn laatste rubriek. Ja dames en heren dit is de laatste Boekcorner in VN's Boekenbijlage. Leuk vind ik het niet dit te moeten melden maar wat moet dat moet. Het heeft toch al veel langer geduurd dan ooit de bedoeling was. Want toen redactrice B. van VN mij tot mijn stomme verbazing vroeg deze rubriek te gaan verzorgen zei zij erbij dat het voor één jaar was. Dus toen ik in november '87 nummer 53 inleverde vreesde ik het ergste maar B. zei niets en ik zei ook niets en ik ging dus rustig door. Maar nu is het zover. Ze willen iets anders in mijn plaats. Ik kan dat goed begrijpen. Uiteindelijk was ik een vreemde eend in de bijt van de Boekenbijlage. Ik besprak boeken die de VN-lezers nooit gelezen zullen hebben. Dus nog een wonder dat ze mijn schrijfsels anderhalf jaar hebben gedrukt.
De plakboeken zeggen mij dat deze laatste nummer 76 gaat worden. Ik kan me niet voorstellen dat ik volgende week niets meer te schrijven zal hebben. Wil ik ook niet. Ik ga absoluut door. Ik heb telefonisch al contact gehad met de heer Laarhoven die hoofdredacteur is van De Heraut het buurt en advertentieblad van deze wijk (oplage 35,00 exemplaren!). Ik heb hem aangeboden om in zijn blad met de Boekcorner door te gaan desnoods gratis en voor niks. Hij had hem nog nooit gelezen en hij zou het in overweging nemen zoals hij zei. Doen ze het niet dan koop ik gewoon advertentieruimte in De Heraut ter grootte van deze rubriek en kost het me nog niet de kop. Want al het geld dat ik per aflevering van VN kreeg heb ik namelijk op de bank laten staan. Met dat sommetje betaal ik dus minstens vijftig nieuwe Boekcorners in De Heraut! Zo ben ik er aan verslaafd geraakt dat wat ik had geschreven ook gedrukt te zien staan.
Vanavond heb ik na sluitingstijd een paar mensen een afscheidsborrel aangeboden. Daar was in de eerste plaats B. die zei dat ze elke dinsdag toch in de zaak zou blijven komen. Niet om mijn stukje op te halen maar gewoon voor haar pakjes sigaretten. Daar was de andere redacteur van de Boekenbijlage de heer P. die zich door mij alle verschillen tussen de diverse series boeken in mijn Corner liet uitleggen. En daar was de heer G. en de dames E. en D. van de uitgeverij die het boek met de Verzamelde Lectuurkritieken van Goos Verhoef heeft uitgegeven. Ja over dat boek heb ik op deze plaats nog nooit iets gezegd. Als boekbespreker je eigen boek bespreken lijkt me niet kunnen. Maar ik ben er wel apetrots op. In een toespraakje zei de heer G. dat de rubriek in VN dan wel ophield maar dat Goos Verhoef door het boek voor eeuwig zal blijven bestaan. Ik kreeg er tranen van in mijn ogen eerlijk waar.
En weet u wie er ook was? Corrie van schuin boven. Mijn vaste lezers hoef ik niets te vertellen over wat er tussen mij en haar allemaal is gebeurd. Nadat onze relatie was verbroken heb ik haar nooit meer gesproken. Maar omdat zij in de rubriek zo vaak is genoemd en omdat zij de enigste in de hele wijk was die wist dat ik in VN schreef wilde ik haar ook vragen. Gelukkig vond ze dat heel leuk. Ze zag er goed uit. Van diverse klanten had ik al gehoord dat ze kennis had gekregen aan een nieuwe vriend te weten een directeur van een schoonmaakbedrijf die ze had ontmoet op dansles. Even was ik bang dat ze die mee zou brengen. Maar nee ze kwam aanzetten met een paar schalen lekkere hapjes! Blokjes kaas en augurkjes in plakjes ham gewikkeld en een zelfgebakken appeltaart. Ik ben blij dat ik nu net als vroeger met haar om kan gaan. Tusen ons zou het nooit iets van langere duur zijn geworden. En niet alleen omdat ik niet kan dansen. Zij zei dat ze best weer op de zaak wilde passen als ik er 's uit wou. Het blijft een lieverd. Ik schonk twee flessen van de nieuwe Australische wijn die ik sinds kort in de zaak verkoop en het werd heel gezellig.
Nu zit ik hier en draai mijn derde velletje in de schrijfmachine wat betekent dat ik aan de laatste regels ben begonnen. Ik wou al de mensen bedanken die de moeite namen mij te lezen. Af en toe kreeg ik een brief met veel hartelijks wat me zo'n goed deed. Er waren er ook die het maar niks vonden. In hun betere-boeken-Boekenbijlage te moeten lezen over de flutboekjes van de sigarenboer dat kon toch niet. Tegen diegenen zou ik willen zeggen: er zijn verschillen tussen u en mijn klanten en ik okay maar de belangrijkste overeenkomst is dat we allemaal lezen. En mensen die lezen zijn de kwaadsten niet. Mee eens?
De boeken in mijn Corner hebben altijd een happy end. De Boekcorner moet ik het einde van een film meegeven. U lezers van VN bent aan boord van een groot schip dat langzaam de haven uitvaart. Ik blijf alleen op de kade achter en ik zwaai. De lezers die mij hebben gevolgd zwaaien terug. En ik blijf zwaaien tot de boot een stipje aan de horizon is geworden. Dan slenter ik langzaam terug richting Sigarenmagazijn Goos Verhoef.
Morgen ga ik een nieuwe etalage maken.
EINDE
Auteursrechtelijk beschermd