Crumbs muzikanten
Robert Crumb tekende drie sets met elk veertig kaarten, waarop portretten van de kopstukken uit drie muziekstromingen waar de Verenigde Staten het patent op hebben: country, jazz en blues (Jazoo Records, Importeur: Island International Bookstore Amsterdam, f 23,50). Op de achterkant van elke kaart worden beknopt maar zeer informatief de afgebeelde muzikanten beschreven. Zo vertelt bijvoorbeeld kaart nummer 17 uit het doosje Pioneers of Country Music dat van het duo W.T. Narmour & S.W. Smith de laatste een ‘rudimentaire gitarist’ was, die vaak stug in A bleef spelen, als zijn vioolspelende kompaan al opgewekt naar D was gemoduleerd. Toch wist hij onnavolgbaar te begeleiden, meldt ons verder de man die de biografietjes schreef: Rich Nevins. Ook Crumb's aanstekelijke portret van Narmour & Smith doet je naar hun ‘southern’ duetten verlangen. Hetzelfde geldt voor Crumb's verbeelding van Al Hopkins and his Buckle Busters en Frank Blevins and his Tar Heel Rattlers, twee kwartetten frisse country-muzikanten in blauwe tuinbroek.
Aanmerkelijk stijver zijn Crumb's portretten in de serie Early Jazz Greats, ook al is arrangeur/dirigent ‘Jelly Roll’ Morton in dynamische houding op de plaat vastgelegd. F.B. Hotz' held, de te vroeg gestorven kornettist Bix Beiderbecke, kijkt je werkeloos aan en Fats Waller is in weinig muzikale, peinzende houding afgebeeld met geen piano in zicht. Aardiger is weer de serie Heroes of the Blues, met de onovertroffen Memphis Minnie (beroemd geworden met haar ‘Bumble Bee Blues’) en de wonderlijke Whistler & his Jug Band. De tekst achterop meldt hun strikt lokale bekendheid, ook al maakten ze eenentwintig plaatopnamen. Desondanks bestaat er een filmfragment van hen: Crumb gebruikte het voor zijn prachtig groepsportret. Natuurlijk ontbreekt ook de blinde blueszanger niet. Blind Lemon Jefferson nam maar liefst vijfentachtig nummers op voor hij op mysterieuze wijze om het leven kwam. Blind Willie McTell haalde er achtenveertig, Blind Gary Davis maakte er zoveel dat hij de tel kwijt raakte en Blind Blake nam tachtig platen op. De laatste van het gezelschap speelde ‘dance-orientated’ muziek. Dat was ongewoon vooreen blinde blueszanger, zo meldt het biografietje achterop. Blind Blake werd dan ook door Crumb breed en vrolijk lachend getekend.
AJ
Aan deze pagina werkten mee: Mariëtte Haveman, Atte Jongstra, Beatrijs Ritsema, Diny Schouten
Auteursrechtelijk beschermd