De boekcorner van...
Goos Verhoef!
De nieuwe Fayrene Preston is uit! Uit mijn plakboek weet ik dat ik zo al twee keer eerder ben begonnen. Fayrene was mijn favoriete schrijfster. Het was altijd zo'n lekker gevoel als er een nieuwe titel van haar in de pakken zat. Ik pikte er altijd meteen een exemplaar uit en ging dat achter de toonbank zitten lezen tussen de klanten door. Ha die Fayrene. Wat voor lekker verhaal heb je nu weer voor me geschreven. Zo'n gevoel gaf ze me.
Ja dat hebt u goed opgemerkt. Ik schrijf was en gaf. Want ik weet niet meer of ze mijn lievelingsschrijfster is. Fayrene is heel erg veranderd. Bij de eerste zinnen dacht ik al: hè? Is dat Fayrene? Om u dat duidelijk te maken schrijf ik eerst de eerste zinnen over van haar oude boek De geur van de lente deel 89 uit de Love Swept-reeks.
Buiten was het donker en koel. Binnen was het rokerig en lawaaierig. In een hoek stond een oude piano en de pianist speelde het nummer ‘Satin Doll’ van Duke Ellington. Charlie's bar lag in een zijstraat middenin het centrum van St. Paul.
En dan nu de eerste zinnen uit haar nieuwe boek Burke, de spil deel 132 uit diezelfde Love Swept-reeks.
Ze probeerde de zon te bereiken voordat hij achter de horizon verdween. De hoeven van het krachtige Arabische paard dreunden op de grond naar de oranje vuurbal toe die boven de horizon hing. De Sulphur Springsvallei baadde in de ondergaande zon en de hemel glansde.
Begrijpt u wat ik bedoel? De taal is heel anders geworden. En de inhoud ook. In deel 89 ontmoeten de Hij en de Zij elkaar in het rokerige barretje maar in deel 132 zit de Hij in een helicopter en ziet onder zich de Zij op het Arabische paard draven. Eerst schreef ze over gewone mensen zoals u en ik en nu zijn de hoofdpersonen steenrijk. De oude Hij en Zij praten eerst wat in het barretje maar de nieuwe Hij zet zijn helicopter aan de grond houdt het paard tegen en begint de Zij meteen te kussen.
Hij kon haar zachte borsten tegen zich aan voelen drukken. Hij dacht dat hij zelfs haar tepels kon voelen. Hij kreunde. Zijn vingers wonden zich om haar zijden haar en zijn andere hand gleed over de zachte stof van haar jurk naar de zachte huid van haar rug. Ze was van zijde gemaakt, dacht hij - net zoals in een droom.
Het is allemaal zo overdreven. Zo opgewonden. De Hij en Zij kunnen geen normaal woord met elkaar wisselen of Zijn bloed dat al warm was, begon nu te koken, hij had nog nooit zo'n intens verlangen gevoeld. Het stroomde door zijn lichaam en kronkelde door zijn borst. Ja zeg hee. Het mag er van mij best pittig aan toe gaan maar dat met dat kronkelende bloed maakt ze het toch wat al te bont.
Wat is er met Fayrene Preston gebeurd? Die vraag schokte door me heen toen ik achterin het boek keek. In de Love Swept-delen staat altijd een stukje over het leven van de schrijfster met een fotootje. Die van Fayrene kon ik dromen want ik keek er vaak naar. Ik schrok er van. Er stond een andere foto in! Ze hadden Fayrene vervangen door een andere vrouw. Affijn kijkt u maar: de vrouw met bril is de oude vertrouwde Fayrene.
FAYRENE PRESTON
Zijn ze helemaal gek geworden? Dacht ik eerst. Wat is er mis met mijn Fayrene? Ik vond haar nou juist zo lief met die bril. Wat heb ik te maken met dat nieuwe dellerige type? Dacht de uitgever nou echt dat een boek met die nieuwe stoethaspel beter verkoopt? En wist Fayrene ervan dat ze deze rotstreek met haar hadden uitgehaald?
Maar toen ik gisteravond nog 's langer naar de fotootjes keek dacht ik het zou ook wel kunnen dat het toch een en dezelfde vrouw is die ons hier aankijkt. Die mond die ogen...Het zou kunnen. Maar dan is ze minstens tien kilo aangekomen. De nieuwe Fayrene is dik en schrijft ook dik.
Zijn bloed begon als een bezetene door zijn aderen te stromen. Cara was een fantasie die naar hem gekomen was en die zijn leven meer inhoud had gegeven en mooier had gemaakt. Haar haar viel rond haar hoofd op het gras. Haar heerlijke lichaamsgeur dwarrelde om hem heen.
Ja misschien moet je man zijn om dit te begrijpen maar van die Fayrene met bril pik je die opgewonden taal beter dan van die dikke del. Voelen de heren lezers wat ik bedoel?
Of is die dikke foto van vroeger? Ja dat zou ook kunnen. Dat kapsel van de dikke is aan de ouderwetse kant. En de opmaak van haar ogen voor zover je dat kan zien ook. Terwijl kapsel en bril van de andere foto prima bij de tijd zijn. De uitgever heeft gedacht dat mens met die bril kan niet meer we zetten er een jeugdfoto van Fayrene op. Nou dan is 'ie bij mij aan het verkeerde adres. Zal ik schrijven en om opheldering vragen?
Ik ben er echt in de war van. Of ergens de bodem uit is gevallen. Ik was zo vertrouwd geraakt met Fayrene. Via een foto. En misschien is dat wel niet goed dat ze foto's van schrijvers op de boeken zetten. Dat moet misschien wel helemaal niet. Zoals je bij het lezen met je eigen fantasie nog een heleboel invult van het verhaal zo moet dat ook met de schrijver. Had ik maar nooit een foto van haar gezien. Dan had ik nu nog het beeld van mijn eigen Fayrene.
Auteursrechtelijk beschermd