De boekcorner van...
Goos Verhoef!
Omdat ik met plannen rondliep de zaak anders in te richten dacht ik twee weken geleden weet je wat ik stel een paar vragen aan de lezers van deze rubriek. En ik bedacht er nog een paar bij over het lezen. De Goos Verhoef Enquête bestond uit vijftien vragen. Aan het eind schreef ik dat als vijf mensen de vragen zouden beantwoorden en insturen ik het veel zou vinden.
Vijf dagen nadat de Enquête in de Boekenbijlage had gestaan bracht postman Henk Brinkhorst een grote enveloppe van VN mee waarin... vijf brieven zaten! De volgende dag zes brieven en de dag daarop vier. Ik heb er nu dertig! En nog komen er binnen. Postman Henk kijkt mij raar aan als hij mij de VN-enveloppe overhandigt. Ik weet wat hij denkt. Goos heeft een huwelijksadvertentie in VN gezet. Hij durft gewoon niet te vragen En Goos zit er wat bij? maar die vraag brandt op zijn lippen.
O mensen wat ben ik blij met die brieven. Niemand van mijn klanten weet dat ik in de krant schrijf. Ik had het ooit alleen aan Corrie uitgelegd maar die heeft het niet doorverteld gelukkig. Ik vond het voor mezelf veel te leuk om deze stukjes te schrijven maar soms dacht ik wel eens Zou iemand het lezen? Nou weet ik het zeker. Minstens dertig mensen lezen dit. Dat vind ik veel. Zoveel kennissen heb ik niet.
En wat een aardige brieven zijn het. Iedereen neemt de moeite alle vijftien vragen te beantwoorden. Wat is het houden van een Enquête moeilijk. De vragen maken maar zeker de antwoorden verwerken en je conclusies eruit trekken. Bij de vragen heb ik een grote fout gemaakt waarvoor mijn excuses. Vraag acht luidde Is het wel eens gebeurd dat u een sexpassage aan uw vrouw of vriendin voorlas en dat van het een het ander kwam? Vier lezers antwoorden spontaan JA! Bijna alle anderen vallen erover dat het een duidelijke mannenvraag is. Een lezeres die zich een roodharige filosofe noemt schrijft De mening van de vrouw wordt weer eens van onderliggend belang beschouwd. Interesseert u zich slechts voor vrouwen zolang ze maar flink veel Boeketreeksjes tot zich nemen, bij voorkeur uit uw winkel? Nee, zo is het zeker niet. Sorry het was een stomme vraag van een man met soms wel eens vieze gedachten. Toch. Zou de roodharige filosofe mij nog eens haar antwoord op vraag acht willen schrijven maar dan de woorden vrouw en vriendin vervangen door man of vriend?
Ik ga de zaak niet verbouwen. Dat is een ding dat zeker is. Ik had de rookwaren naar achteren willen verplaatsen achter een wandje zodat de vele niet-rokers niet in de verleiding worden gebracht. Zes lezers zeggen Ja en vierentwintig Nee. Terwijl er onder die nee-zeggers ook niet-rokers zitten. Nee, je moet er voor uit durven komen Goos dat je sigarenzaak bent. Jouw winkel moet een bolwerk zijn waar je je als roker veilig voelt. Als de niet-rokers niet tegen de verleiding kunnen, zijn het van nature slappelingen. Enzovoort.
Veel van de lezers van de Boekcorner komen er zelf niet. Achttien inzenders kopen nooit hun leeswaren in een tabakswinkel. Twaalf doen dat wel. Dus ik heb om het in middenstandstaal te zeggen nog een grote markt te veroveren!
Er wordt wat afgesnoept tijdens het lezen. Op mijn vraag Welke soorten snoep zou u graag bij ons tegenkomen? antwoordde men met chocoladepinda's wijnballen kauwgom spekkies kaneelstokken kaneelkussens Maja de Bijen punkers zoute frites medaillons snickers gedroogde banaan en ananas en een vlotte jonge verkoopster (grapje). Het meeste verkoop ik al maar ik ga mijn afdeling snoepwaar uitbreiden met witte chocola. Werd vaak om gevraagd.
In vraag dertien vroeg ik Waarom leest u? Ach wat een grage lezers bent u. Enkele antwoorden. Dertien is een ongeluksgetal schrijft iemand. Ik lees me een ongeluk en voel me er gelukkig bij./Ik kan niet leven zonder boek./Ik ben leesverslaafd./Ik lees om niet te hoeven leven. Je kunt in vele houdingen lezen en de echte lezer doet dat ook. De benen op eenk tafeltje, onder je gat, een knie opgetrokken, twee knieën opgetrokken, op je buik, op je rug, je zij. Geen spier blijft ongebruikt. Lezen is dus heel gezond!
Lang heb ik nagedacht over de brief van een hele aardige mevrouw uit Apeldoorn. Zij vroeg zich af of ik het wel echt zelf ben die dit schrijft. Jij bent er echt, je sigarenwinkel is ergens in Amsterdam en je hebt gewoon een gave om eerlijk en jezelf te zijn. (Gewoon een echt MENS, zie een van je vorige verhalen!) En als dit nu allemaal toch niet zo zou zijn, maar je tóch gewoon een slimme journalist blijkt te zijn, dan zou ik toch wel zo geschokt en teleurgesteld zijn in de MENSheid, dan geloof ik nooit meer iets of iemand! Die mevrouw kent me alleen van dit papier. Het papier en de letters zijn echt. Is dat niet genoeg? Zegt de naam Dik Trom u iets? Ja die kent iedereen. Of die echt heeft bestaan doet er eigenlijk niet toe. (Ik wil me niet met Dik Trom vergelijken hoewel die net zo dik is als ik.) Wat een moeilijk probleem ik kom er niet uit. Dil is meer iets voor een roodharige filosofe om op te lossen. Door de dertig brieven die ik heb gekregen dacht ik wel Goos je bestaat! Welbedankt allemaal.
Auteursrechtelijk beschermd