Het oog bedrogen
De Belgische tekenaar Ever Meulen was negen jaar toen hij een prijs won met een tekening. Hij was zeven toen zijn eerste tekening werd gepubliceerd in het tijdschrift Ons Volkske. Het was een vliegende start en vandaar wellicht zijn grote belangstelling voor auto's. In zijn eerste volledige strip uit 1960 komen alle nieuwe automodellen uit dat jaar voor. In die tijd signeerde hij zijn tekeningen met een handtekening die zo van de neus van een auto lijkt geplukt. Op zijn negentiende ontdekte Meulen (die eigen Eddy Vermeulen heet) het werk van Saul Steinberg in All in Line, maar invloed van Steinberg is daarna niet direct aanwijsbaar, wel van Hergé. Hij behoort dan ook tot de school van de ‘klare lijn’ (Joost Swarte, Theo van den Boogaard, Aart Clercks, Marc Smeets). Maar daarmee is dan ook alles gezegd, want Ever Meulen ontwikkelde zich tot Ever Meulen in his own right. Dat is goed te zien in het boek dat een overzicht geeft van zijn werk dat de Parijse uitgever Futuropolis onder de titel Feu Vert heeft gepubliceerd in de dezelfde uitvoering als Joost Swartes Hors Serie. Ever Meulen begon met echte stripfiguren en nam niet zelden zichzelf als model, gestoken in indrukwekkende pakken met elegant slobberende broeken, flinke schouders en getooid met de naam Koele Karlos. De wereld van grote auto's, linke mannen, hotellounges en luchtig bloezende meisjes heeft dan Meulens ironische belangstelling. Use the mood of the past to rewire your brain for the future heet een van zijn tekeningen en dat heeft te maken met Meulens terugkerende hommage aan de jaren vijftig. Geleidelijk worden zijn tekeningen geraffineerder en kiest hij de onmogelijkste standpunten, waardoor zijn perspectivische vermogens zichtbaar worden: van onderen, vanuit de lucht en niet zelden op een manier dat het lijkt alsof hij een groothoeklens in zijn hoofd heeft. Steeds vaker wordt op de
affiches (voor de Beursschouwburg, CJP), omslagen (Humo, Vrij Nederland Boekenbijlage, Raw) en vrije tekeningen duidelijk dat hij de mogelijkheden heeft ontdekt van de eigenaardige wereld van Escher, in wiens werk het oog van de kijker voortdurend bedrogen wordt door het bedrieglijk in elkaar schuiven van verschillende werelden. Ever Meulen schept groot genoegen in het citeren van grote voorgangers, zoals De Chirico en Magritte op het affiche dat hij maakte voor de tentoonstelling van zijn werk in het Paleis voor schone kunsten in Brussel in 1986. Zijn monumentale affiche Art dans le metro is opgebouwd met figuren uit het werk van Belgische kunstenaars (Magritte, Delvaux, Ensor, Jeroen Bosch, Hergé). De laatste jaren is zijn stijl minder hoekig geworden, wat de taferelen rustieker maakt. Als er zoiets als een clichélijn bestaat (de bepaalde manier waarop krullen worden getekend, het gebruik van ornamenten, de verbaasde oogopslag) dan weet Ever Meulen er een wending aan te geven die ironiseert, maarniet belachelijk maakt. Liefhebbers van getekende auto's die als zeiljachten of gestileerde tanks op je afkomen kunnen hun hart ophalen bij Meulen. En verder iedereen die van vakwerk en een aangename geest houdt. Feu vert kost f 99, - en heeft een Franse tekst. Wie het boek koopt kan een bijgesloten kaartje invullen om de vertaling van de tekst aan te vragen bij de Nederlandse importeur Het Raadsel, Geuzenstraat 98, Amsterdam. Voor verspreiding in België zorgt Plaizier in Brussel.
JS
Bijdragen op deze pagina: Joost Zwagerman, Judith Staghouwer, Diny Schouten en Ed Schilders
Auteursrechtelijk beschermd