Vrij Nederland. Boekenbijlage 1988

De boekcorner van...
Goos Verhoef!

Het magazijn moet nodig opgeruimd. De etalage moet dringend vernieuwd. Mijn administratie is een puinhoop. Komt allemaal omdat ik aan niks anders denk dan aan de figuren uit mijn boek. Advocate Rita en kunstschilder Max. Hier dat floept er zo uit. Max heet hij. Dat weet ik ook weer. Is er iets Goos je ziet zo pips? zei mevrouw de Waal vanmorgen toen ze de nieuwe Dr. Anne Maas kwam halen. Niks hoor zei ik maar ik stond al een uur te bedenken hoe Rita en Max elkaar tegenkomen. Moeilijk!

Hoe ontmoet een advocate een kunstschilder? Ja ze komen naast elkaar te zitten in een koffiebar en hij biedt haar een cappuccino aan. Maar dat is mij te toevallig. De ontmoeting moet logisch uit het verhaal voortkomen. Dat zij voor hem gaat poseren ongeveer in hoofdstuk drie is duidelijk. Hoe komen schilders aan hun modellen? Zegt Max tegen Rita in die koffiebar ach mevrouw zou u voor mij willen poseren? Doet Rita niet. De keurige advocate die ze dan nog is gaat niet zomaar even met een losbol mee naar zijn atelier. En dan zeker meteen uit de kleren! Dat gaat te vlug. Dat gebeurt pas in hoofdstuk vijf. En hoe.

Hoe gaat een kunstschilder uit de kleren. Ik heb nog even gekeken in De dochter van Mistral van Judith Kranz. Schilder Mistral ligt op bed met de eigenaresse van een galerie.

‘Nee, verdomme!’ reageerde ze woedend, haalde diep adem en ging toen over tot de taak zijn gulp te openen waardoor zijn geslacht naakt naar voren schoot, want onder zijn ribfluwelen broek droeg hij verder niets.

Dat is knap gevonden. Met één zo'n detail zet Judith Krantz de kunstschilder neer. Een kunstschilder is iemand die onder zijn ribfluwelen bovenbroek geen onderbroek draagt! Maar daar zijn we nog lang niet. Wacht even. Rita komt te werken op een heel sjiek advocatenkantoor met wel vijf namen op de deur. En in de grote hal van dat kantoor hangt een schilderij van Koningin Beatrix en Prins Claus en daaronder de portretten van de vijf advocaten. Rita wordt de zesde en er moet dus een portret van haar geschilderd worden. En zo is het volstrekt logisch dat Rita in het begin van hoofdstuk twee in het atelier van Max op een verhoginkje in een stoel zit te poseren. Keurig aangekleed.

Ja, en dan zitten die twee uren tegenover elkaar en dan gebeurt er wel wat. Het is voor het eerst in Rita's leven dat een man haar zo lang achter elkaar aankijkt. En met wat voor een blik... O wat zal het moeiljk zijn die bladzijde van het boek te schrijven. Die twee krijgen een hevig contact met elkaar zonder woorden. Probeer dat maar 's in woorden te vatten.

Het was niet alleen een kwestie van techniek, een verschijnsel dat door de doorschijnende blankheid van haar huid, of de manier waarop haar haar vurige vlammen leken te worden, kon worden verklaard, of door het feit dat zijn verbeeldingskracht er nu rijp voor was. Hij was ervan overtuigd dat er licht vanuit het innerlijk van haar lichaam stroomde, eruit voortkwam, zodat het doek zelf een bron van licht werd als hij haar schilderde. Ik weet niet of ik zoiets kan schrijven. Als winkelier kijk je niet zo naar je damesklanten. Ik kijk wel link uit.

Tijdens de vier uur dat ze poseert is de spanning gegroeid tussen Rita en Max. Dan komt het moment dat hij zegt kom maar kijken. Rita stapt van het verhoginkje af en dan ziet zij voor het eerst haar portret. Dat is een grote schok voor haar. Want Max heeft de dan nog keurige Rita geschilderd met haar bril af en haar rode haar los! Rita kijkt naar het schilderij. Langzaam zet zij haar bril af en dan kijkt ze naar Max. Wat een warme blik- ... Zij steekt haar rechterarm uit en legt die op de linkerschouder van Max. Ze blijven elkaar aankijken.

Hier gaat het eigenlijk om. Volgens mij draait het wat relaties betreft om dat eerste gebaar. Twee mensen raken elkaar uit liefde aan. Ik denk dat ik dat wel kan beschrijven want ik weet nog zo goed hoe dat met Corrie ging. Waar zij stond. Hoe ik naar haar toe liep. Als ik eraan denk krijg ik tranen in mijn ogen. Die ervaringen moet ik in mijn boek verwerken.

En daarmee heb ik ook gelijk de omslag. Want deze scène wil ik voorop hebben. Die blik in de ogen van Rita. Zou er een tekenaar zijn die dat kan vastleggen? Beter is het als er een foto op de cover staat. Een filmfoto van Rita, de advocate met het rode haar. 24-ste succesweek. Naar het gelijknamige boek van Goos Verhoef.

Ik heb nu geloof ik genoeg denkwerk gedaan om te kunnen beginnen met schrijven. Nu Rita en Max bij elkaar zijn gaat de rest vanzelf. Op de bladzijde na de scène die op de cover staat komt Rita er al achter dat Max onder zijn ribfluwelen broek geen onderbroek aanheeft! Max gaat Rita natuurlijk naakt schilderen en die schilderijen komen op een tentoonstelling te hangen en worden door de burgemeester van het suffe provincieplaatsje verwijderd omdat ze aanstoot geven. Max woedend begint een proces en vraagt als advocaat om hem te verdedigen... Rita!

Die rechtszitting wordt een sensatie. Rita met haar haar opgestoken en haar bril op en gekleed in zwarte toga staat in de rechtszaal naast de omstreden naaktschilderijen waarop zij in haar volle weelde te pronken ligt. Op de tweede dag van het proces stroomt de wereldpers al toe. En zo wordt Max wereldberoemd. In hoofdstuk 7 verhuizen Rita en Max naar Amerika. In Hollywood krijgt Max veel opdrachten om beroemde filmsterren te schilderen. En dan gebeurt het dat Max zijn hoofd verliest en aan een sterretje blijft plakken. Hij laat Rita zitten. Hoe die het rooit lezen we in deel 2 van de Rita-reeks.