Zingende mistroostigheid
Dennis Potters held Philip Marlowe was zo'n verademing omdat hij helemaal niet beantwoordde aan de voorstelling van de detective of de detectiveschrijver. Geen brede schouders, geen schoenmaat 46, geen sigaret op een grote-stadsmanier tussen de vingers, geen rinkelende sleutelbos, geen foute stropdas met een naakt vrouwtje als dasspeld. Dat allemaal niet, in plaats daarvan bedlegerig, ziekelijk, wel een detectivejas, maar dan een die er een parodie op is, wél een indrukwekkende hoed, maar ook die vraagt om een lach. Bovendien valt Marlowe zelf regelmatig ten prooi aan hallucinaties en opspelende jeugdherinneringen. Dit is allemaal te lezen in de Nederlandse vertaling van de Engelse televisieserie De zingende detective, waarin alle mistroostige dialogen staan, helaas niet met de muziek erbij, maar daarvoor is er al een plaat. (Bert Bakker, f 24,90)
Auteursrechtelijk beschermd