De boekcorner van... Goos Verhoef!
Ik heb al 's geschreven dat als meisjes van zo'n jaar of vijftien zestien bij mij een romannetje kopen in de Corner ik het daar soms wel moeilijk mee heb. In elk boekje komen gegarandeerd drie pittig sexscènes voor en ik weet vaak niet of die meisjes daar wel aan toe zijn. Dat klinkt behoorlijk ouwelullerig en misschien heb ik het mis. Zijn de meisjes er vandaag echt veel vroeger bij zoals je een klant wel 's hoort zeggen. Ik weet het niet. Ze kleden zich heel jong al knap pikant. Weet u wat ik eng vind? Meisjes van acht die in de Mini-Playbackshow met hun kontjes staan te wiebelen en wulps in de camera kijken en zingen van I want to touch you. Wat zou ik een ouderwetse papa zijn. Als die kleine van mij aan zoiets meedeed zou ik zeggen ben je helemaal? Afgelopen! Ga maar met je poppen spelen zeg!
Het zijn de ouders die hun kindjes opfokken. De kleertjes die ze aanhebben! Peuters van twee drie jaar in de peperduurste modieuste pakjes. Ik zie wel 's hoe die allerkleinsten in de winkel voor de glazen kast met de pijpen staan. Die gebruiken ze als spiegel. Staan ze heen en weer te draaien als mannequintjes. Jongetjes van vijf met een diamantje in het oor en een staartje in de nek. Meisjes van vier met een koket petje op in de kleur van hun rokje.
Ik hoor wel 's zeggen ja ze zijn zo anders tegenwoordig. De nieuwe generatie. Alsof de jongeren van nu van een andere planeet komen. Geloof ik niet in. Ik praat heel gewoon met die kinderen en dan is er niks aan de hand. Ik heb nu in mijn eigen Corner de Flirt-reeks ontdekt. Had ik nog nooit gelezen. Maar na deel 36 Vakantie tegen wil en dank, weet ik wat ik die tussen-tafellaken-en-servet-meisjes met een gerust hart kan aanraden. Zoals gebruikelijk is ook dit een vertaald Amerikaans boekje. Het gaat over het zestienjarige meisje Quinn. Ja okee de omstandigheden waarin zij leeft zijn anders dan ik me van vroeger herinner. Op de eerste bladzij zit ze haar biologiehuiswerk te leren. Haar moeder komt binnen en ontdekt dat ze een doos koekjes heeft leeggegeten.
‘Nou ja... Ik had honger.’ Schouderophalend legde Quinn haar boek weg. ‘Dat is best mogelijk, maar je weet toch dat je op je gewicht moet letten. Die roze jurk past je nog amper en over twee weken moet je hem aan voor de trouwerij. Er is geen tijd meer om hem uit te leggen.’
Ik had geen doos koekjes op mijn kamer. Daar was geen geld voor. Dat ik toch te dik was is wat anders. Dat had niet met te veel eten te maken.
Die trouwerij waar ze over praten is het huwelijk van de moeder met een nieuwe vriend en Quinn moet de zomer bij haar eigen vader gaan doorbrengen.
‘Mam, hoor eens... Kan ik niet gewoon hier blijven?’ smeekte Quinn. ‘Ik kan immers best op mezelf passen. Ten slotte ben ik al zestien... Vertrouw je me soms niet, is dat het?’ ‘Quinn, daar hebben we het al uit en te na over gehad. Je weet heel goed dat het geen kwestie van vertrouwen is, maar je hebt je vader sinds Kerstmis niet meer gezien. En ik zou niet van mijn huwelijksreis met Paul kunnen genieten met de gedachte dat jij hier helemaal alleen bent. Stel dat er iets gebeurt, wie moet er dan voor je zorgen?’
Van dat soort dingen had je nog nooit gehoord toen ik zestien was. Je moeder die ging trouwen met een nieuwe man en je vader die ook een ander had? Je wist niet eens dat zoiets bestond. Nu is dat heel gewoon. Wat dat betreft weet een zestienjarige van nu veel meer van het leven en dat lijkt me lang zo slecht niet.
Quinn gaat dus naar haar vader maar haar stiefmoeder Beverley en haar stiefbroer Ben mag ze helemaal niet. Ze voelt dat er iets niet deugt. Op een dag eet ze een gebakje wordt even later duizelig en slaat tegen de grond. Als ze weer bijkomt ligt ze in een ziekenhuis.
Een dokter verscheen naast haar bed en keek haar niet bepaald vriendelijk aan. ‘Voor het ogenblik kunnen we je een beetje opknappen,’ zei hij, ‘maar erg veel schieten we daar niet mee op als je ons niet wilt vertellen wat je gebruikt hebt. Was het cocaïne? Of heroïne? Kom, vertel het ons maar - we zijn hier wel het een en ander gewend, hoor.’
Aan het eind van het boekje blijkt dat die stiefmoeder en broer in drugs handelden zonder dat Quinns vader dat wist. Kortom: modern en spannend. En zonder sex. Niets. Dat vond ik wel een verademing. Want de sex in mijn Cornerboekjes voor volwassenen is altijd zo geweldig en volmaakt dat het later alleen maar kan tegenvallen. Ik heb al zes Flirtboekjes verkocht en die meisjes waren enthousiast.
Leuke meiden zijn het. Als dames zien ze eruit met heel veel make up op. Als het me lukt ze aan het lachen te krijgen zie je ineens dat het kinderen zijn. Ik zeg bijvoorbeeld wat had u gewenst mevrouw? Dat mevrouw doet het 'm. Dan begint het gegiechel dat niet meer ophoudt. Gaan ze slap de winkel uit. Ik zet dan vaak nog even de deur op een kier. Hoor je ze in de verte over het verkeerslawaai heen nog gieren. Mooi geluid.
Auteursrechtelijk beschermd