Vrij Nederland. Boekenbijlage 1987

De boekcorner van... Goos Verhoef!

Ik weet niet wat het is maar ik heb de laatste tijd zo'n zin om alles anders te doen als anders. Om heel anders te leven ook. Dat gevoel heeft al zulke vormen aangenomen dat je het op honderden meters afstand van mijn winkel kan zien. Aan mijn etalage namelijk. Eens in de twee maanden ongeveer verander ik mijn etalage en vroeger had ik daar veel lol in en maakte ik er veel werk van. Een van mijn mooiste etalages die ik heel lang heb laten staan was heel simpel. Ik spande een heleboel draadjes doorzichtig vissersdraad van het plafond van de etalage tot op de bodem en tegen die draadjes plakte ik stroken etalagekarton in allerlei kleuren. Een regen van kleuren. En daartussenin kwamen dan de doosjes sigaren te staan. Mooie torentjes met het bovenste doosje opengeklapt en een klein met de hand geschreven prijskaartje met een speld op de deksel geprikt. Een hartstikke mooi gezicht was dat. En je kon de kleuren makkelijk veranderen. In het voorjaar plakte ik groene stroken tegen de draden en met Kerstmis werd de hele etalage rood of zilver. Maar ja in een eenmanszaak toch een hoop werk en dan krijg je iets van ach wat kan het schelen een tabakswinkel met een mooie etalage trekt heus geen extra klanten. Dus liet ik het sloffen. Letterlijk want mijn etalage was vlug klaar als ik er een stuk of twintig sloffen sigaretten in stapelde wat nog een leuk gezicht gaf ook.

Nu was de etalage weer aan de beurt en kreeg ik er opeens zo de tering in dat ik alles eruit donderde en er één sigaar in heb gelegd. Die grote kast helemaal leeg met één sigaar en reken erop dat zoiets opvalt. Wat ik nog nooit heb gehad gebeurt nu. Er blijven vaak mensen voor de etalage staan. Die staren naar die ene sigaar en denken wat is dat voor een rare sigaar. Komen ze ook binnen vragen. Zeg Goos wat is er met die sigaar aan de hand? En dan zeg ik dat het een hele bijzondere sigaar is en dat ze er een doos van kunnen kopen en dat doen ze dan ook.

Alles wil ik anders doen. Ik wil niet meer 's avonds na sluitingstijd boven in m'n eentje naar de tv zitten kijken. Hoewel het met de tv begon. Ik zat naar een uitzending van Veronica Sport te kijken waar ze de meest gekke sporten laten zien. Tegen de Mont Blanc opfietsen. Of de Wereldkampioenschappen Te Pletter Vallen. Met zo'n schreeuwstem erbij waar je hartklachten van krijgt. Een toen lieten ze een wedstrijd worstelen zien uit Japan tussen twee van die gigantische vleesklompen met een sjaaltje om hun reusachtige billens geknoopt. Het lijken wel luiers riep de schreeuwstem. En toen dacht ik dat is een sport voor jou Goos. Zouden ze dat ook in Nederland doen? Ben ik dus op een avond naar de Sportschool van Henk Vervet gegaan hier drie straten verderop. Die heet nu niet meer sportschool maar HANK'S GYM en je kan er Thai Boxing Kick Boxing Fullkontakt Karate Savate Muay Thai Ninjutsu en Goju leren. Allemaal oosterse vechtsporten dus. Martial arts noemde Henk ze. Maar niet dat Japans worstelen voor dikke mannen. Henk had er wel oren naar want hij begreep meteen dat er eigenlijk geen andere sport is voor dikke mannen. Henk zou zijn oren te luisteren leggen hoe hij dat op poten moest zetten.

Ik ben al zo'n beetje voor mezelf begonnen en sta ik soms in de badkamer met een grote handdoek omgeknoopt te grommen voor de spiegel. In Japan vinden ze dikke buiken mooi. Misschien is het over een paar jaar in Nederland ook populair en kom ik met mijn buik nog eens in Veronica Sport.

Ik weet niet wat er in mij gevaren is. Een raar soort drukte. Of het van binnen kookt en borrelt. Ik heb bij de videotheek ook een paar Kung Fu knokfilms gehaald en ik zit gewoon mee te schreeuwen als Bruce Lee met een schaarsprong iemand op zijn kin trapt. Ik heb al 's de aandrang tegengehouden om met mijn blote vuist door de huiskamerdeur heen te slaan. En ik lees één van de boeken van James Clavell. Dat zijn enorme pillen die in het oosten spelen. Hij heeft Shogun geschreven waar die tv-serie van is gemaakt. Ik lees Tai-Pan en dat gaat over Dirk Struan die de Tai-Pan (zeg maar baas) is van de Grote Compagnie en die zich inzet om zijn imperium in Hongkong tot bloei te brengen. Struan is ook opiumsmokkelaar, een meedogenloze manipulator en een geweldige minnaar. Met aan zijn zijde de hemelse schoonheid May-May. Struan houdt veel van haar en dat gaat zo: Hij greep haar polsen, draaide haar om, rukte haar kleed en onderkleren uit en sloeg haar met de vlakke hand op haar blote billen. Ze spartelde uit alle macht tegen, plantte een elleboog in zijn kruis en krabde opnieuw naar zijn gezicht. Hij gaf een kreet van pijn en sloeg haar met zijn vrije hand weer op haar billen. Ze beet door. Struan snakte naar adem. ‘En zeg nou dat je er spijt van hebt dat je zonder toestemming bent uitgegaan.’ Haar gloeiende, bont en blauwe billen spanden zich en ze kromp ineen tegen de verwachte klap, maar hij had zijn hand niet opgeheven. Hij wist dat de geest van een volbloed alleen maar getemd moest worden en nooit gebroken.

‘Ik geef je drie seconden.’

‘Het spijt me - het spijt me. Je doet me pijn,’ snikte ze.

Heel gek. In het echt zou ik zoiets nooit doen en heb ik ook nooit gedaan maar op dit moment vind ik het wel lekker om dat soort scènes te lezen. Ach het is maar een boek.