De boekcorner van... Goos Verhoef!
Het is nu dinsdagmiddag dat ik dit boven voor het raam zit te schrijven en dat is raar want de winkel is alleen op een maandagmorgen dicht. Corrie staat namelijk beneden in de zaak. Om de andere dag neemt zij het over. Dan heb jij ook 's tijd voor jezelf zegt ze de schat. Ze hielp me vroeger al vaak met de drukke Sinterklaasdagen of als ik naar het Belastingkantoor moest dus ze weet alles te staan. Vanmorgen kwam de vertegenwoordiger van de luxe asbakken en die heeft zij ook te woord gestaan. Of zij dus zo'n beetje ook de baas is van de winkel. En dat is ze ook. We doen alles samen. Het is dik aan zult u wel begrijpen. Toch ben ik benieuwd hoeveel en wat voor asbakken ze heeft ingekocht. Maar ik moet het nu aan haar overlaten. Dat doe ik want Cor is verstandig en nog veel meer.
Nou ken ik Corrie al zo'n acht jaar en wat is het toch gek dat ik er nu pas achter kom dat ik haar altijd al lief en mooi heb gevonden. Maar je noemde dat aardig. Ik vond haar aardig. Je durfde aan wat anders niet te denken. Helemaal niet omdat ze de eerste vijf jaar nog met haar man woonde die bij mij vaste klant was. Toen die verdwenen was met een koffiejuffrouw van zijn zaak de schoft heb ik natuurlijk wel extra laten blijken dat ik haar aardig vond maar verder ging het niet. Nu blijkt dat zij mij al die tijd ook heel aardig heeft gevonden. Toen die keer met die of die klant zei jij dit of dat en daar moest ik toen zo om lachen dat je dat durfde. Ze heeft dingen onthouden van jaren terug en dat geeft me een goed gevoel. Ik ben jaren alleen geweest maar de eenzaamheid die ik soms wel voelde blijkt niet nodig te zijn geweest want Corrie was al die tijd vlak in de buurt. Hè ik zit geloof ik wat al te erg te zweven. Het is net of ik een verhaal aan het schrijven ben voor mijn eigen Corner.
We lijken wel getrouwd en dat bevalt me best. Want u begrijpt dat ik tegenwoordig niet meer op de bank in de kamer slaap... Ja het is gebeurd zal ik maar zeggen en het gebeurt elke dag (nacht). Ik deed daar in het begin nog wel moeilijk over. Zat ik in over mijn dikte. Maar Corrie heeft me geleerd dat dat helemaal niet nodig is. Wat is het toch lastig hier over te schrijven. Terwijl het er in alle boeken in de Boekcomer om draait. Ik zal 's een paar passages opzoeken om te laten zien hoe die schrijvers dat doen.
1. Uit de Extase-Reeks. Hongerig en tegelijkertijd teder openden zijn lippen zich onder de druk van haar mond. Zijn handen trokken onder haar blouse gloeiendhete sporen over de huid van haar rug. Langzaam tilde hij haar lichaam boven het zijne, tot ze tussen zijn dijen lag. Ze voelde hoe opgewonden hij was en met een hand drukte hij haar heupen tegen zijn lijf, terwijl zijn kus steeds hartstochtelijker werd. Zijn vingers zochten en vonden haar rits en toen haar blouse eenmaal open was, maakte hij de sluiting van haar beha los zodat er niets meer tussen hen was. Rillend gleden zijn handen over haar platte buik naar boven tot ze bij haar zachte ronde borsten kwamen. Haar lippen maakten zich los van zijn mond en ze kreunde toen ze zijn zwoegende adem in haar oor voelde. Met een enkele, woeste beweging had hij haar onder zich gemanoeuvreerd en nog terwijl hij bezig was de rest van haar kleren uit te trekken, drong hij al onstuimig haar lichaam binnen. Het verleden werd heden en de herinnering aan acht eenzame, hunkerende jaren droeg alleen nog maar bij tot de betovering van dit moment. (Gek zeg die laatste zin. Gaat ook over acht eenzame jaren.)
2. Uit de serie American Love. Een koortsachtig verlangen nam bezit van haar en schroeide haar huid. Zijn lippen speelden met haar tepels en daarna gleed zijn tong over haar buik en allengs verder omlaag, tot ze een kreet van verrukking niet meer kon inhouden. Het was alsof tussen hen de elektrische vonken oversloegen. Hij hief zijn hoofd op en ze zag twee ogen die zoveel verlangen en liefde uitstraalden, dat het leek of haar ziel erdoor verteerd werd. Ze hief haar lichaam naar hem op en hij penetreerde haar zo snel en moeiteloos, dat het haar de adem benam. Dat ze eindelijk verenigd waren, was zo vanzelfsprekend en perfect, dat tranen van vreugde in haar ogen sprongen, en ze klampte zich aan hem vast alsof ze hem nooit meer zou loslaten. De storm had zijn hoogtepunt bereikt. Als van heel ver hoorde Leslie hun beider stotende ademhaling en voelde ze de warme eenheid van vlees tegen vlees. Ze ervoer de drift van de hartstocht als een zoete pijn. Ze zag visioenen van kleuren en verten en stralenkransen, alsof ze beiden bezig waren een glorieuze overwinning te behalen.
Ik weet niet hoe het bij u thuis toegaat maar herkent u er wat van? Ja en nee. Soms niet zo mooi als het hier staat. Maar je wilt het altijd weer lezen. En altijd weer doen. Ik ga een kopje thee zetten en naar Corrie brengen. En als er geen klant in de winkel staat zal ik haar in haar nek zoenen waarna mijn lippen naar beneden gaan om... Nee daar moet je schrijver voor zijn om het op te kunnen schrijven.
Auteursrechtelijk beschermd