De boekcorner van... Goos Verhoef!
Lekker bladeren is het door het schrijfblok waar ik deze stukken in plak. Dit is al weer de 32ste bladzijde. Plak ik een stuk er links in dan laat ik de rechterkant vrij en op de volgende bladzijdes is links leeg en staat rechts het stuk. Zo wordt het blok gelijkmatig dikker. In de afgelopen acht maanden heb ik vele boeken en genres al de revu mogen laten passeren. Maar ik kan er nu niet langer meer omheen. Ik heb een belangrijk genre overgeslagen alhoewel ik me afvraag of één van u dat heeft gemerkt.
Ik bedoel de Doktersroman. Terwijl het toch zo is dat mensen die nooit 's in mijn Boekcorner hebben rondgeneusd denken dat al mijn boeken Doktersromans zijn. Als ik een rookklant 's voorzichtig richting boek wil duwen krijg ik vaak te horen Goos jij met je Doktersromannetjes. Verpleegster wordt verliefd op knappe dokter. Ach man rot toch op met je kleffe troep. Ja dames en heren dat krijgt uw tabakswinkelier wel eens over zich heen gestort als hij een niet-lezer wil bekeren.
Nou wat de Doktersromans aangaat kan ik dan zo iemand geen ongelijk geven. Want ik hou er ook niet van. En er zijn veel series. Dr. Anne Maas en Dr. Dick Faber zijn de bekendste. En Hulplijn 999 maar dat gaat ook over Dr. Anne Maas en haar ambulance-team. Ze verschijnen om de twee weken en kosten f 1,85 of f 1,95 per deel. En dan heb je nog de omnibussen waarin drie oude deeltjes bij elkaar worden verpakt voor f 3,75. Ik wil u niet tegenhouden van ze te kopen maar kijk dus uit. De Dr. Anne Maas Omnibus nummer 60 bijvoorbeeld bevat de oude Dr. Anne Maas-deeltjes 253 tot en met 255. Nou gaan die boeken helemaal niet over smachtende zusters en vrijgezellen dokters. Die Dr. Anne Maas komt door haar beroep met allerlei mensen in aanraking en de liefdesgeschiedenissen spelen zich tussen die patiënten af. Dr. Anne Maas zelf is veels te druk bezig met het weer beter maken van de zieken. Die heeft helemaal geen tijd voor de polonaise.
Waarom ik er niet van hou is omdat ik eerlijk gezegd niet tegen verhalen over ziektes kan. Ik hoor ze al de hele dag in de winkel en als ik dan 's avonds moet lezen (ik sla zo maar ergens Hallo....Dokter nummer 1052 open)
- Is Stefanie er echt zo slecht aan toe?
- Ze weten nog niet of ze het zal halen. Haar hele buikholte was vol etter. Het buikvlies is ontstoken, en Dr. Frank schijnt niet uit te sluiten dat de lever ook al aangetast is. dan hoeft het voor mij niet meer. En dan gaat het hier nog maar om een hele gewone blindedarm! Bedankt zeg mag ik mijn beurt overslaan? Nou ben ik een beetje overgevoelig op dit punt want programma's over ziektes waar de buis bol van staat sla ik altijd over. Een operatie gaat er in als koek. Die Ria Bremer kijkt er zo ernstig ja bijna bestraffend bij dat je je schaamt gezond te zijn. Je zal toch ziek zijn en aan Ria Bremer gaan vertellen wat er aan schort. Ik begrijp die mensen niet. Hetzelfde met Aids. Het is in vijf minuten verteld. Mensen uitkijken het is een ongeneeslijke ziekte. Condooms gebruiken. Nee elke avond kijkt zo'n mager slachtoffer je aan. Ik vind het zielig voor die mensen echt waar maar op de TV vertrouw ik het niet meer. De mensen genotteren er in. Het is handel geworden.
Met die boekjes helemaal. Voor deze rubriek moest ik er wel een paar lezen. Dr. Anne Maas deel 254 heet Voor altijd verminkt? Nou lekkker fris. Nee dus. Niet voor altijd verminkt. Het gezicht van de mooie Christine Rottach ligt door een autoongeluk in de puinpoeier. Haar verloofde laat haar in de steek. Op naar werk wordt ze achteraf in het archief neergezet zodat niemand haar hoofd hoeft te zien. Ze slikt een buisje slaaptabletten. Maar... daar is Dr. Anne Maas. En daar is ook een nieuwe verloofde en de kans op een nieuw hoofd dankzij een plastische operatie. Voor 1,85 mag u het thuis nog 's rustig nalezen.
Maar dan stuit ik toch nog op een verrassing. Ik las ook voor u deel 926 uit de serie die Doktersroman heet. Titel: Het meisje waar niemand mee mocht spelen door Carry de Graaf.
‘Allaha ismarladik!’ zei Yilmaz moeder en straalde.
‘Eyvallah!’ zei het meisje. ‘Dat wil zeggen tot ziens.’
‘Eyvallah Yilmaz’, lachte Monika tn maakte de deur open.
In de klas van de dochter van kinderarts Monika wordt een Turks meisje geplaatst. Grote paniek en regelrechte discriminatie. De moeders starten een actie om het Turkse kind te laten verwijderen. De Turkse moeder begint een naaiatelier. Schande voor de wijk. Monika brengt demonstratief een paar rokken voor verandering naar de Turkse moeder. Eén van de Nederlandse moeders wordt ziek en haar dochtertje moet ergens worden ondergebracht. Alle vriendinnen laten haar in de steek. Behalve de Turkse moeder. Het eindigt met een soort verbroedingsfeest waar de vrouwen recepten uitwisselen.
‘Wat, u niet kennen Pide, lievelingseten van mijn Ahmed?’ vroeg Sezen Yurtdas nadat ze opgeschreven had hoe je hutspot maakte. ‘Luister goed: eerst deeg maken, dan vulling. In oven goudgeel laten bakken. Smaakt...’ ‘Weet ik’, zei ELs Groenebeek, ‘smaakt fevkalade. Maar hoe maak ik die vulling?’
‘Kopen een pond rundergehakt, vijf tomaten, drie Turkse paprika, ten ui, zout, peper en knoflook als u wilt. Veel mensen zeggen, knoflook stinkt...’
‘Vind ik niet’, zei Els Groenebeek, ‘ik vind knoflook heel lekker, zo exotisch...’ EINDE
Ik mag graag oppijpen over de boeken uit mijn Corner. Dat er zo'n verrassend aktueel verhaal tussen de Doktersromans zat wist ik niet. 't Is natuurlijk ook een sprookje want watje soms in mijn winkel hoort zeggen... Maar de mensen weten wel dat ze daar niet bij mij moeten zijn. Ook niet met verhalen over ziektes. Wat hetzelfde is. Discriminatie is volgens mij een soort ziekte.
Auteursrechtelijk beschermd