[De lange mars door de frustraties - vervolg]
Pohrts nogal theoretisch gestelde verhalen zonder moeite te volgen zijn).
Het lezen van de artikelen van Pohrt levert steeds weer het aangename besef op dat hier nog een veertigjarige aan de gang is die de wezenlijke discussies van de jaren zestig en zeventig probeert voort te zetten en te actualiseren, in plaats van zich gedesillusioneerd te verschuilen. Zijn eigen generatie heeft Pohrt als publiek grotendeels verloren of hij ligt met haar overhoop. Wie weet heeft hij gelijk als hij over zijn generatie zegt dat voor haar ‘niet alleen het geloof in de macht van het goede ineen is gestort, maar geloof in welke macht dan ook’. ■
Auteursrechtelijk beschermd