Vrij Nederland. Boekenbijlage 1987

De boekcorner van... Goos Verhoef!

Vrienden boekenliefhebbers, ik presenteer u mijn nieuwste stukje.

Mijn naam is Goos Verhoef. Een halfjaar geleden ben ik in deze krant met een eigen rubriekje gestart. Toen was ik al twintig jaar tabakswinkelier. Met mijn eerste stukje had ik veel sukses, puur omdat ik niks anders dan kwaliteit wil maken.

Tot zover dit gekke begin. Had u in de gaten wie ik hier nadeed? Ja als u niet rookt valt het u misschien niet op maar dan mist u wel wat. Ik bedoel dus de advertenties van Karel van Susante de directeur-tabakker van sigarenfabriek Oud Kampen. Ach wat zijn die goed. De sigaren ook maar zeker de advertenties want Karel van Susante staat er altijd zelf met een grote foto bij met een verse sigaar in zijn linkerhand. Vrienden sigarenrokers, ik presenteer u mijn nieuwe sigaar. En dan doet hij net of hij ons een vrolijke brief schrijft waar we wel heel blij mee zullen zijn: Een jaar geleden vroegen ze me of ik misschien ook een topsigaar kon maken voor de liefhebbers van Java-dekbladsigaren. Dan zou, gezien de prijs, iederéén kwaliteit kunnen roken. Ik heb dat graag willen doen. En zo is de Glorie van Java ontstaan. Vroegen ze me. Graag gedaan. Ja die Karel is een slim baasje. Ik mag Karel heel graag. Tien jaar geleden is hij met niks begonnen. De hele Nederlandse sigarenindustrie lag op zijn kont maar Karel had een droom van een eigen sigaar in zijn hoofd. En nu kan je die sigaren bijna overal kopen. Bijna want dat is het goeie: armoedige tabakszaken die Karel niet bevallen mogen zijn sigaren niet verkopen. Zo geeft hij zijn sigaren iets van sjiek en luxe mee en kunnen ze wat duurder kosten. En het werkt want ook in mijn winkel met de klanten die ik heb die hoe zeggen ze dat zo netjes in de politiek ‘niet al te koopkrachtig zijn’ verkoop ik ze. Ze schrijven dan wel vaak over Anton Dreesmann en Albert Heijn van grote Nederlanders en zo maar die bestaan al honderd jaar maar ik vind dat Karel van Susante na tien jaar nu al in dat rijtje thuishoort. Goh het lijkt wel of deze boekenrubriek gesponsord wordt door de sigarenfabriek van Karel van Susante. Zo is het niet maar ik mag toch wel van mijn bewondering voor deze man hoog opgeven? Ik vind Karel gezien zijn advertenties ook een groot schrijver. Of zou hij ze niet zelf schrijven? Dat zou me tegenvallen en wil ik niet weten ook. Ik lijk wel een beetje op Karel maar dan iets dikker en zonder bril. Nou zo is het wel genoeg.

Dan nu het boek van deze week. Ja wat moet ik daar voor woorden aan vuil maken. Het is te gek voor woorden. Er staan ook heel weinig woorden in. En er staan ook geen plaatjes in. Het is een boek met alleen maar puntjes. Het heet dan ook Pikante Puntjes. Als ik wel 's door de Boekenbijlage blader en ik zie al die geleerde artikelen over boeken waar ik nog nooit van heb gehoord denk ik wel 's zou dat omgekeerd ook niet zo zijn? Dat u niet gelooft dat de boeken die ik bespreek ook echt bestaan? Pikante Puntjes bestaat echt en is een groot succes. De Pikante Puntjes vliegen de winkel uit. Pikante Puntjes is een boek met dertig tekeningen die u zelf moet maken. Bij de puntjes staan nummertjes en als u puntje 1 door een lijntje met puntje 2 verbindt en ga zo maar door krijg je de hele tekening u kent dat nog wel van vroeger. Maar dit is geen kinderboek. ALLEEN VOOR VOLWASSENEN staat er groot op. De tekeningen uit Pikante Puntjes bestaan uit ± 300 puntjes. Je doet wel een kwartier over een prent. En wat zie je dan? Iets pikants namelijk een stel dat het doet. Sorry ik kan er ook niks aan doen maar zo is het. Dertig stellen die het doen. Ik heb er een hele zondagmiddag over gedaan om dertig stellen te zien die het doen. Erg hè? Ja een boek dat ik bespreek wil ik zoveel mogelijk gelezen hebben dus ik vond dat ik met mijn balpen die duizenden puntjes langs moest maar ik schaamde me na afloop wel een beetje. Zit ik daar als een volwassen kerel op het puntje van mijn stoel met het puntje van mijn tong uit mijn mond pikante puntjes te verbinden. Ik dacht aan regenachtige zondagmiddagen van vroeger als ik me verveelde en moeder zei Goosje maak 's een mooie tekening voor mamma. Maar ik weet niet wat zei ik dan. Teken maar een molen zei moeder. En zo heb ik heel wat molens getekend. Molens met deurtjes erin en een kaarsrechte weg die recht naar die deur liep. En later reden op die weg auto's met wolkjes uit de uitlaat die had ik in een strip gezien. De ingewikkelde molenwieken werden steeds beter met roodwitblauwe vlaggen erop. Honderden molens heb ik mijn moeder gebracht en elke keer vond ze ze even mooi. Toen ik daar aan dacht heb ik de Pikante Puntjes linea recta in de vuilnisemmer gepropt.

Zo en nu wilde ik eindigen zoals Karel van Susante altijd doet namelijk met mijn handtekening. Onder de advertenties zet Karel zijn handtekening maar ook in alle sigarendozen ligt een briefje met zijn handtekening. Of Karel zelf al die sigaren in de dozen heeft gepakt. Dat doe ik dus ook. Want ik heb deze woorden allemaal zelf geschreven. Tot de volgende keer.