De boekcorner van... Goos Verhoef!
Vanmorgen had ik de wekker op halfzes gezet want ik wilde het karwei voordat de zaak openging geklaard hebben. En dat lukte. Om precies kwart voor negen deed ik het boek dicht en toen gauw wassen en scheren want vaak is het zo dat als ik het gordijn van de voordeur opzij schuif er al een klant achter te wachten staat. Die hebben zo'n trek in een sigaretje dat je ze niet langer moet laten staan anders ben je ze kwijt. Gaan ze naar Hafman hier vier straten vandaan die zijn zaak wel 's om acht uur opendoet is mij verteld wat officieel niet mag maar goed.
De hele verdere dag voelde ik mij lekker. Een zekere trots had ik over me. Ik had me iets voorgenomen en dat had ik ook echt gedaan. Ik had namelijk die ochtend het dikste boek uitgelezen wat ik ooit gelezen heb! Tevens is het ook het dikste boek wat ik in mijn leven ooit heb gezien. Het boek heeft 1151 bladzijdes en die heb ik in de tijd van een week allemaal gelezen! Ik denk niet dat ik daarmee in dat Guinees Boek van Records kom want ik heb de zaak en tijdens klanten helpen is het moeillijk lezen maar verder is elk vrij minuutje in het boek gaan zitten. Ik heb zelfs de laatste drie dagen alleen brood gegeten want om voor mezelf een stamppot te maken vond ik nog zonde van de tijd en dat zegt wat want er zijn maar weinig boeken waar je deze jongen midden in de nacht voor mag wakker maken maar voor een stamppot mits met worst uitgebakken spekjes en wat zuur altijd. Of voor de zelfgemaakte erwtensoep van Slagerij Pijlman die zeer smakelijk is en waarvan ik graag een diepgevroren bak mag halen want lekker en makkelijk. Hun nassi en bami is misschien beter als van de chinees en zeker met een onsje shoarmavlees erbij is het smullen geblazen voor Goos Verhoef. Die nu wel erg afdwaalt maar dat komt door dat dikke boek wat hij achter zijn kiezen heeft. In dikke boeken wordt ver afgedwaald en ik ben daar na deze week zeer over te spreken. Misschien horen dikke boeken wel bij dikke mensen.
Is het duur dikke boeken lezen? Ik pak even de calculator d'rbij. Mijn dikke boek kostte 56 gulden voor 1151-bladzijdes. Ik deed daar zeven dagen over van gemiddeld 164 bladzijdes en zo dun is een boekje van 2,95 uit mijn Corner ook. Dus kwa dikte staat mijn dikke boek gelijk aan zeven dunne uit de Corner is 7×2,95 = 20,85. Mijn dikke boek is dus meer als twee keer zo duur als zeven dunne maar... het ziet er wel twee keer zo duur uit! Zeer sjiek met harde kaften en met van die vlechtjes aan de dichte zijkant. Zo'n boek gooi je niet weg. Als je daar om het jaar een weekje voor uittrekt heb je het geld er bij de derde keer lezen al uit.
Het dikke boek wat ik deze week onder handen had gaat over een geslacht. Mijn vader las ook vaak over geslachten dus wat dat betreft is de cirkel rond. Over Zweedse geslachten las hij uit de bibliotheek. Mijn boek begint als Orne Tacoma van Oenstra trouwt met Alberdina Hiskia Bonheure in 1842 en de kinderen die zij krijgen heten Tjomme, Reitze, Durk, Piete, Sytske, Willem, Tjeerdtje, Jitske, Ide, Jelle en Alberdina dus alle kans dat het geslacht Tacoma van Oenstra heel groot wordt en het boek heel dik. Het eindigt bij het overlijden in 1968 van Harm Percijn Wellaert van Andenbeeck. De stamboomkaart voorin zit onder de vlekken zo vaak heb ik namen teruggezocht hoe het ook weer zat en dan viel er wel eens boterhambeleg op. Ik heb het van begin tot einde gevolgd en kan me nu begrijpen waarom mijn vader wel eens zei jongen wat jammer dat wij geen geslacht hebben. Want mijn grootvader was turfsteker uit de Drentse venen en verder kon mijn vader zijn geslacht niet terug vinden. Hij is wel eens op een maandag als de zaak dicht is naar het stadhuis van Smilde gegaan om de naam Verhoef uit te spitten maar geen resultaat. Het zogenaamde familiewapen dat boven de kast met dure sigaren hing had hijzelf getekend en uitgezaagd. Die leeuw met sigaar in zijn bek en een hoefijzer in zijn poten stond ook op de kistjes Eigen Merk. Voor de Verhoefjes kleine senorita's kwamen wel eens mensen van buiten de stad en één keer heeft hij een doos naar het buiteland moeten zenden vertelde hij trots. Nee het boek over het geslacht Verhoef zou dunner worden dan het dunste Cornerboekje. Mocht ik ooit nog een vrouw tegen het lijf lopen je weet maar nooit en er zouden kinderen komen zal ik vaders triplex familiewapen zeker van zolder halen want pas bij kleinkinderen kun je echt van een geslacht spreken.
Olaf J. de Landell heet de schrijver en Corrie van schuin boven heeft mij op hem gewezen. Cor leest 2,95-boeken uit mijn Corner. Kan zich geen dikke boeken permitteren maar elk jaar krijgt zij voor Sinterklaas van haar man een dik boek. Altijd van Olaf J. de Landell. Dus zij zei goh Goos probeer dat nou ook eens. Ik naar de boekhandel. Nou grote stapels. En toen ik die dikke zag was ik verloren. De Porseleinboom heet het en ik vind het razend knap geschreven met alles steeds horend bij die tijd zoals een eerste trein en de Tweede Wereldoorlog. U lezer van de Boekenbijlage zal het wel niks vinden want ik kom de naam de Landell nooit tegen op uw Boekentoptien. Maar ik ben geen haar minder als u. Want wie van de lezers eerlijk zeggen heeft deze week 1151 bladzijdes gelezen? Ik wel. Geen televisie aangehad. En niks geen spijt. Ik heb in één week 49 levens geleefd. Ik heb ze net geteld op de stamboom.
■
Auteursrechtelijk beschermd