Vrij Nederland. Boekenbijlage 1987

De boekcorner van... Goos Verhoef!

Sinds ik tot Hoofd Ontspanningslektuur van deze krant ben gebombardeerd sterf ik van de boeken. B. kon ze in haar eentje niet allemaal op haar fiets hiernaartoe krijgen dus komt er nu eens per week een bode voor. Dozen vol boeken. Ik krijg ze niet eens uitgepakt laat staan gelezen. Geeft niks zegt B. Je grasduint er maar in en je bespreekt wat of jou aanstaat. Ondertussen staat het magazijntje onder de winkel mudje vol en ben ik begonnen ze naar de woonkamer boven te slepen hoewel ik zaak en privé eigenlijk gescheiden wil houden. Tegenover de uitgevers van al die boeken heeft het iets eerlijks als ik dus niet kijk en een greep in één van de dozen doe. Deze week haalde ik een joekel van een boek naar boven en dat heet HET door Stephen King. HET is een bloedstollende roman waarmee Stephen King opnieuw zijn meesterschap op het gebied van de hororliteratuur bewijst. Nou daar had ik wel zin in in een beetje griezelen. Was benieuwd of het meneer King zou lukken mij te laten ijzen. Ik ben niet bang uitgevallen al zeg ik het zelf alhoewel ik in een la onder de toonbank een ijzeren koevoet heb liggen voor het geval dat. Daarmee zal ik niet op de eventuele overvallers inslaan ik kijk wel link uit nee die gooi ik dwars door de grote spiegelruit aan de voorkant. Veel kabaal maken is mijn tactiek. Zodat ze pleiten gaan. Verder zit er op de binnenkant van mijn slaapkamer een grote schuif dus ze halen de hele zaak maar leeg als ik er maar niks mee te maken heb. Komen ze dan toch nog door de deur (om mij te dwingen te zeggen waar ik het geld bewaar wat ik dus niet in huis heb) dan heb ik nog een verrassing in petto in de vorm van een koperen traproe waarmee je gemene zwiepen kan uitdelen. Met een beetje nadenken hoeft niemand bang te wezen.

Het boek HET begint zo. Een jongetje laat een bootje varen in de goot van een straat. Dat bootje verdwijnt in een halfopenstaande rioolput en als dat jongetje zich over die put buigt om zijn bootje te pakken ziet hij een clown! In een satijnen pak met grote oranje knopen. Wit gezicht met brede lachende mond en plukjes oranje haar aan weerskanten boven de oren. ‘Wil jij je bootje terug?’ zegt die clown die steeds enger wordt en dan trekt hij dat jongetje die put in. Krak en huppetee. Veel bloed. Dag jongetje. En dat gebeurt veel vaker in het kleine Amerikaanse stadje. Moord- en doodslag en steeds is die enge clown in de buurt. Het begint dus behoorlijk onwaarschijnlijk met een clown in de put maar dat heeft wel wat. Ik weet nog wel dat je dat wel eng vond als een knikker in de put was gerold en je op je knieën lag en probeerde naar binnen te kijken. Daaronder stroomde dus de mensenpoep en pies naar zee. En zwommen er geen ratten en slangen in? Geen clowns nee. Maar dat een clown voor kleine kinderen iets engs heeft weet ik ook van vroeger. Die witte koppen en dat rare geschreeuw. Leuk was anders. Ook de clowns van de film vond ik eng. De Dikke en de Dunne bijvoorbeeld. Ik ging met mijn opa en oma naar een film van die twee want dat was lachen zeiden ze. Wilde de Dunne even opbellen in een telefooncel en dat ging natuurlijk fout zodat de Dikke erbij kwam en zich ook in die cel probeerde te proppen. Zag je hoe hun gezichten geplet werden tegen de ruiten van die cel. Toen die hele cel met Dikke en Dunne en al ook nog omviel heb ik zo hard gehuild dat mijn opa en oma gauw met mij de zaal verlieten. Jaartje later probeerde ik het met mijn vader nog een keer. Werden de Dikke en de Dunne achterna gezeten door een reusachtige gorilla over een hele smalle touwbrug in de bergen of iets dergelijks. Nou... huilen ik! Dat is later wel goed gekomen want toen ze laatst weer op de tv waren heb ik me bescheurd. Zat ik er op te wachten dat ze 's een sigarenzaak zouden binnenstappen. God wat een puinhoop zou dat geworden zijn maar zo'n film bestaat geloof ik niet. De Dikke vind ik persoonlijk het mooist omdat hij dikker is dan ik en zich beweegt alsof ie zo licht als een veertje is. Moet je 's proberen als je dik bent. Toen ik het 's nadeed op een feestje dachten ze dat ik stomdronken was.

Goos je dwaalt weer af man. HET! Ja bleef het bij die clown in de put maar het wordt veel gekker. Die clown wordt ook wel 's een wezen met uitpuilende ogen en druipende groene schubben. Kikvorsachtige poten sloten zich om zijn hals, zijn schorre kreet werd gesmoord. Hoornen uitsteeksels aan de kikkerpoten scheurden zijn nek open. Hij staarde in gloeiend witte ogen. Van dat werk. Is dat een regel voor dikke boeken? Dat men in een dik boek van dik hout planken zaagt? Wat die HET nou precies is weet ik niet want ik ben met lezen op bladzij 336 en het boek gaat tot 575! Ik zeg het maar eerlijk. Ik lees tegen de klippen op. Tussen twee klanten door en tussen de middag maar de zaak mag er niet onder lijden en ik kan hem toch moeilijk een extra middag dichtgooien omdat ik nog moet lezen. O en ik heb zo'n klein bedlampje gekocht dat je op je boek kan klipsen met een heel klein fietslampje erin wat net je bladzij verlicht. Wel gezellig hoor lezen in de nacht. Maar tot nu toe heeft de heer King mij niet bang gekregen. Als ik nou vanavond 's de schuif op de slaapkamerdeur niet dichtdoe... Misschien dat het dan spannender wordt!