Vrij Nederland. Boekenbijlage 1987

De boekcorner van... Goos Verhoef!

Gisteren kreeg ik me toch een klant binnen... Een etterbak sorry dat ik het zeg en dat zeg ik niet gauw. Ik schat zo'n 75% van mijn klanten ken ik van haver tot gort dus dat is voornamen noemen en informeren naar ziektes, ontslagen en examens van de kinderen. 24% ken ik van naam en toenaam maar daarvan weet ik dat ik niet teveel met ze moet babbelen wat ik best kan begrijpen. Vriendelijk contact maar niet al te dichtbij. Blijft 1% die ik voor het eerst zie. Dat zijn meest mannen van de kantoren uit de wijk voorbij de onze. Die tippelen tussen de middag zo ver mogelijk voor hun gezondheid en halen dan net mijn winkel waar ze een rokertje kopen want dat hebben ze wel verdiend vinden ze. Maar de heer zie boven was andere koek. Kakkineus type. Auto dubbel geparkeerd met knipperlichten aan. Wipt even binnen bij eerste de beste sigarenboer. Jas los en sleutelbos in de linkerhand met hoedje op. Te klein hoedje. Was het nou een ouderwetse herenhoed zoals mijn vader droeg als hij eens per jaar naar de fabriek ging waar zijn eigenmerksigaren werden gemaakt weet ik nog wel maar nee zo'n geruit hoedje met te kleine rand kent u die? Vlot vinden ze zelf maar ik heb moeite met lachen in te houden. Sport van mij te raden wat ze gaan kopen. Ik schatte Suerdiecksigaren die ik niet verkoop. Ik zat er niet ver naast want het werd CD. Sjiek wit doosje met gouden letters en elke sigaar nog 's apart in een cellofaantje. Liet mij staan met doos en ging naar Boekcorner waar hij alle weekbladen verzamelde. Waar halen die gasten de tijd vandaan dat allemaal te lezen. Liep langs boekenwand en ik hoorde hem zachtjes sissen. Zo van wat een vreselijke rotzooi is me dit. Ik dacht Ha even voeren. Dus: kan ik u helpen met het uitzoeken van een boek? Lachje. Hoe heet dat? Schamper ja. Schamper lachje. Pakt een boekje tusen wijsvinger en duim en zegt met vies bekje en ogen naar boven of er een bunzing onder z'n hoedje zit: U denkt toch niet dat ik deze vrouwonvriendelijke pulp lees?! Gaat heel langzaam een cheque uit staan schrijven met drie wachtende klanten achter hem en laat z'n pasje niet zien. Nou als ik kwaad ben etter ik net zo hard terug. Pardon meneer mag ik even uw pasje zien? Want dit type heeft vijftien van die pasjes in de binnenzak en het zou niet de eerste keer zijn dat er één per ongeluk z'n BV-nummer in plaats van privé invult en ik naar mijn geld kan fluiten. Wandelt zonder te groeten naar buiten en dan hoop ik dat hij een foutparkeerbon op z'n auto vind, echt waar.

Vrouwonvriendelijke pulp. Zo'n kakker heeft thuis een vrouw zitten met teveel tandvlees en een plooirok aan op schoenen met kettinkjes en als hij daar per dag meer dan twee hele zinnen tegen zegt is het veel maar laat ik ophouden.

Toch merk ik het meer. Dat mensen denken dat de boekjes uit mijn Corner dom zijn. Slappe liefdesverhaaltjes voor vrouwen die 's ochtends de boel aan kant en de boodschappen in huis hebben en dan met een glaasje sherry op de bank gaan liggen zwijmelen. Die mensen hebben nog nooit zo'n boekje ingekeken. Neem nou het deeltje dat meneer Hoedje te vies vond om beet te pakken. Ik haal het er 's even bij. Het heet Liefde is gevaarlijk geschreven door Dixie Browning en het kost f2,95. Ja op de omslag zie je een mooie vrouw en een mooie man in elkaars armen in het gras liggen aan de kant van een rivier en dan hoor je daar kleffe vioolmuziek bij. Nou schrijf ik de eerste zinnen over. Valentine Scott had de man absoluut eerder gezien. Dit was geen paranoia - die fase had ze al een tijd achter de rug. Bovendien was ze nu thuis. Maar toch, de manier waarop hij liep, had iets bekends - die soepele bewegingen van zijn smalle heupen, van zijn brede schouders. Zo dat staat. Dat wil je wel verder lezen. En dan zo'n woord als paranoia. Ik ben er zo een die dat opzoekt. Boven mijn TV heb ik thuis vijf delen De Nieuwe WP op de plank staan. Is van mijn vader geweest dus het is een Oude Nieuwe WP maar paranoia staat er in. Ziekelijke geestestoestand, waarbij een bepaald waanstelsel wordt aangehangen met intactheid van verder geestelijke apparaat. Weer wat geleerd. Uit de eerste zin van zo'n zogenaamd flutboekje! Ik sla het nog 's ergens open. Bladzij 145: Ironisch genoeg vormde juist diezelfde kracht - mentaal en fysiek - de reden waarom ze bang was zich te veel aan hem te hechten. Ze had intens haar best gedaan om haar eigen identiteit terug te vinden, om op eigen benen te staan. Het zou fataal zijn geweest om op die machtige schouders van hem te leunen en hem al haar problemen te laten oplossen. Voor mij weer heel wat op te zoeken zeg ik eerlijk. En ziet u dat die vrouw niet zo maar over zich heen laat lopen door de eerste de beste man met soepele bewegingen en brede schouders? Ja ik zeg U dat omdat ik denk dat veel lezers van deze Boekenbijlage ook nog nooit zo'n boekje hebben ingekeken. Jeetje Mina! Nou bedenk ik me ineens dat onder die lezers van deze Corner ook de klant met het hoedje zit. Hij kocht alle weekbladen inclusief VN! Zou hij zichzelf herkennen en razend van boosheid in de winkel komen? Of gaat zo iemand meteen naar zijn advocaat en kom ik voor de rechter wegens belediging en moet VN zijn excuses aanbieden op de voorpagina wat je wel 's in De Telegraaf leest. Nou dan is dit mooi de laatste Boekcorner geweest.

Ach welnee. Er zijn zoveel mannen met hoedjes. En die klant van gisteren leest deze Boekenbijlage nooit. Legt 'ie op een bijzettafeltje van kijk ik 's geleerd wezen. Het lijkt wel of ik een beetje last krijg van paranoia.