Vrij Nederland. Boekenbijlage 1986

De boekcorner van... Goos Verhoef!

Kan je een boek ook afkammen. Mag het maar is het in de eerste plaats wel verstandig. Ik zat met die vragen toen ik een boek las uit de d'Amourreeks dat ik voor u wou bespreken in deze rubriek. Gelukkig kwam B. langs zodat ik het haar kon vragen. Het was vrijdag en niet haar vaste dinsdag maar zij wilde een cadeaudoos sigaren. Het werd een houten doos La Reina tuitknakjes van Oud Kampen die het goed doen bij jonge een beetje moderne mensen. Terwijl ik het inpakte in Sinterklaaspapier wat ik al in huis heb dacht ik zou het voor haar vriend zijn of is ze getrouwd wat ik ook niet weet en tegelijk dacht ik dat wil ik niet weten ook. Gek is dat. Alsof je als je met haar praat haar een beetje voor jezelf wil houden wat grote onzin is maar toch.

O ja hoor, ik kon een boek heel goed kraken vond zij. Dat gebeurde vaak in de Boekenbijlage. Misschien wel meer dan een boek goed vinden. Is dat wel verstandig vroeg ik haar. Als je een boek de grond inboort kopen de mensen het niet daardoor komen er minder boeken en op het laatst kan je die hele Boekenbijlage van VN wel opdoeken. Nee zo werkte het niet vond B. Stukken waarin flink tegen een boek tekeer werd gedaan deden het goed. Dat lazen de mensen graag. Hoe gemener hoe beter. En die VN-lezers zouden verstandig genoeg zijn om dan zelf uit te maken of ze het boek kopen of niet. Nou goed dan. Dan bespreek ik voor u het boek De nieuwe wereld door Maura Seger. Helemaal lekker zit het me niet want het is een boek uit mijn eigen Boekcorner maar aan de andere kant wie van mijn klanten leest de Boekenbijlage van VN. Geen een tot nog toe. Ach alles heeft zijn publiek ook de d'Amourreeks maar die boeken (f3,95) zijn mij een beetje té. Het ligt er te dik op allemaal. In het begin spitste ik nog wel mijn oren omdat de hoofdpersoon ook een middenstander is maar dan een vrouw Victoria Lombard geheten. Op bladzij twee staat er over haar: Haar gulle, sensuele lippen krulden zich gemakkelijk in een glimlach, hoewel ze - daarover zou iedereen het eens zijn - het tot dan toe allesbehalve gemakkelijk had gehad in haar leven. Dat bedoel ik met té. Het is dus een vrolijk type dat het moeilijk heeft gehad begrijp ik. Maar dan ga je het toch niet meteen over gulle sensuele lippen hebben die zich vaak krullen. Ik vind dat iets voor veel later in het boek als de Hij zich in hoofdstuk vier 's een keer over haar heen buigt en dan vind ik het nog een beetje te dik als dan haar gulle sensuele lippen krullen maar dat zal wel aan mij liggen. Stel dat ik een boek zou schrijven waarin B. voor het eerst als klant mijn winkel zou binnenkomen. Dan ga ik toch niet schrijven van Haar gulle, sensuele lippen krulden zich in een glimlach toen zij winkelier Goos Verhoef om een doos tuitknakjes van Oud Kampen vroeg.

Die Victoria is eigenares van een goed lopende planten- en bloemenzaak. En dan staat er: De winkelruimte, waarin het zonlicht royaal naar binnen viel en die rook naar vochtige aarde en kruidige aroma's, was bijna een heiligdom voor haar. Kijk dat vind ik nou wel weer aardig. Dat heiligdom is ook een beetje té maar ze heeft hart voor de zaak en dat spreekt mij aan. Dat ruiken van de winkel doet mij aan vroeger denken toen vader nog leefde en tabak de hoofdzaak was. 's Ochtends als ik door de winkel liep om naar school te gaan rook het ook zo lekker. Ik maakte stiekem wel eens een pot pijptabak open om er aan te ruiken. Als ik 's middags thuis kwam rook het minder fris want vroeger bleven de klanten veel langer plakken en stond de zaak blauw van de rook. Een tabakswinkel was een soort herenclub. Er stonden stoelen en ze praatten over het nieuws en vader ging rond met zijn presentiedoos. Andere tijden. Als ik u vertel dat vader aan de kassa een kartonnen bordje had hangen met het opschrift Roken heeft nog nooit een mens geschaad. Ook had hij een eigen merk Verhoefsigaren en in elke doos lag een kaartje met Wie immer rookt het pure kruid, komt zonder pillendraaier uit! erop gedrukt. Kom daar 's om in deze tijd waarin ik reclamelucifers weggeef met de tekst Roken moet mogen.

Terug naar de bloemenwinkel van Victoria. Op bladzij negen komt er een klant binnen en Zijn verschijning viel volkomen uit de toon in haar winkel. De natuurlijke elegantie waarmee hij zich bewoog, maakte Victoria er zich van bewust dat zijn dure maatkostuum een aantrekkelijk, supermannelijk lichaam bedekte. Dat is weer veel te té zeg ik dan. En dan moet u 's lezen hoe hij naar haar kijkt. Zijn ogen - ze waren lichtbruin, zag ze nu - namen haar van hoofd tot voeten op en misten geen enkel detail. Nadrukkelijk gleed zijn blik over haar katoenen overhemd, dat losjes over haar stevige borsten viel, en langs haar afgedragen spijkerbroek, die strak om haar heupen sloot. Begrijpt u wat ik bedoel met té? Zo gaat het niet in een winkel neem dat van mij aan. De klant mag kijken naar waar en wat hij wil maar als winkelier moet je je een beetje inhouden met kijken. Moet je 's lezen hoe zij nog meer bekijkt. Zijn maatjasje en het elegant gesneden vest eronder konden niet verhullen dat zijn borst breed was, en goed gespierd - een rugbyspeler zou zich niet hoeven schamen voor zo'n bovenlijf. Ze had al gezien dat hij smalle heupen had, en zijn benen waren langer dan de hare. Kom maak het nou een beetje zeg ik dan. Zo kijkt een winkelier niet nee zo kijkt een vrouw niet voor zover ik dat kan beoordelen. En dat zeg ik niet uit kinnesinne omdat ik 106 kilo weeg en misschien graag zou willen dat een vrouw zo naar me keek. Helemaal niet. Maar zo moet een boek niet beginnen zeg ik, maar wie ben ik. Dus als u toch denkt van nou dat lijkt me een lekker boek De nieuwe wereld uit de d'Amourreeks ik hou wel van een beetje té dan moet u het zeker kopen. Ik heb in mijn Boekcorner vijf exemplaren dus u bent van harte welkom. En als u een vrouw bent en u betaalt met vijf gulden en ik geef u f1,05 terug dan zal ik niet met mijn vingers langs de uwe strijken. Wat bedoel ik daarmee? Nou dat staat serieus in dat boek. Dus die keurige heer met dat gespierde bovenlijf en die smalle heupen die koopt een ficus en dan schrijft hij een cheque uit. En dan staat er: Daar was die glimlach weer, oogverblindend nu. Victoria bleef er niet onberoerd door, hoewel ze het idee had dat hij een ervaren charmeur was. Zijn vingers streken langs de hare toen hij haar zijn betaalpasje aangaf. En dan geeft zij die engerd niet eens een draai om zijn oren! Natuurlijk is het teruggeven van wisselgeld tussen man en vrouw een moeilijke zaak maar nooit nee nooit mag dit leiden tot ongewenste en nu ben ik even een woord kwijt tot ongewenste intieme dingen zeg maar.