Vrij Nederland. Boekenbijlage 1986

Brieven
Vervolg van pagina 15

Testament, waar hij kennelijk zo vaak naar verwijst. De God van het Oude Testament heft immers allerlei verboden en straffen voor seks waar geen kindertjes van komen. Opmerkelijk is het dat de jood in het boek er ook slecht van afkomt. De moraal van Kellendonk is kennelijk joods (oudtestamentisch) maar mag niet zo heten. Het gebeurt steeds vaker dat de hardheid en immoraliteit van het Oude Testament geprojecteerd wordt op de evangeliën (Gijsen, Simonis, de paus, de EO, enzovoort). Frans Kellendonk gedraagt zich als een christen die een jood zijn doctrine ontneemt om deze zelf als richtsnoer te gebruiken en vervolgens de jood en alles wat niet overeenstemt met zijn veroverde doctrine omlaag te trappen. Zelfs al zou Kellendonk zelf behoren tot de groep van de ‘niet-produktieven’ en daarmee een voorbeeld van Reviaans zelfdestructivisme zijn, dan nog had Carel Peeters afstand moeten nemen van deze auteur, want hij maakt een gevaarlijk waardeonderscheid tussen de voortplanters en de anderen.

P.S. Mijn oordeel is geheel gebaseerd op de recensie in VN, niet op het boek.

Hengelo

Marcel Oude Kamphuis

Naschrift: zie pagina 9

Sara

An Dekker noemt in het gesprek met Lydia Rood in de Volkskrant en met Diny Schouten in Vrij Nederland (Boekenbijlage, 17-5-'86) als reden voor haar vertrek de organisatiestructuur van Sara. Zij schildert haar voormalige medewerksters af als een gezelschap wereldvreemde dames die alles samen wilden doen: samen naar de bank, samen met het postkantoor en samen naar de drukker. Dit staat zo haaks op de werkelijkheid dat wij protest moeten aantekenen.

An Dekker is juist aangesteld omdat de stellige overtuiging was gegroeid dat het werken in een collectief ten koste gaat van een efficiënte bedrijfsvoering. Niemand bij Sara had ook maar enige moeite met een wat meer hiërarchische structuur, integendeel.

Maar het was niet de bedoeling dat de hiërarchie zo ver zou worden doorgedreven, dat niemand zich meer zorgen mocht maken over de financiën. Wie het waagde eind '85, begin '86 voorzichtig te informeren naar een liquiditeitsoverzicht, een voorlopige balans, een eenvoudige calculatie van voor- en najaarstitels, trof een diep beledigde An Dekker tegenover zich, die reageerde alsof haar een oneerbaar voorstel was gedaan. De feiten spreken voor zich. Een directeur die ontslag neemt een week voor het accountantsrapport verschijnt, een directeur die zegt de cijfers van haar bedrijf over 1985 niet te kennen - zo'n directeur is niet erg geloofwaardig.

We zullen het hier maar bij laten. Niet alleen omdat we hebben afgesproken niet meer uit de school te klappen dan nodig is, maar ook omdat we bij de gedachte aan het grote vertrouwen dat ook wij in An Dekker stelden bevangen worden door schaamte.

Sara (ex-) medewerksters

Marjo van Soest

Marijke Overbeek

Hennie van der Zande

Connie Boekhout

Trees Waarlé

Riek Rijkers