Oliver Sacks
Vervolg van pagina 7
onaangepast gedrag om te zetten in een reputatie van ‘clownerie’ en door als drummer in een jazz band zijn spastische bewegingen te transformeren tot grandioze improvisaties. Hij kwam naar Sacks toe omdat hij in diens beschrijving in een artikel over het Tourettesyndroom, meende dat hij het zelf had - en dat klopte.
Dus kreeg hij medicijnen die zijn ontwikkeld om de storingen in het sociale leven die dat syndroom met zich mee brengen te onderdrukken. En dat hielp. Alleen: hij kwam na weken terug en zei bedroefd dat het leven wel makkelijker was geworden, maar minder leuk. Hij had niet meer het genoegen gesmaakt zijn plotselinge gekte om te zetten in briljante improvisaties tijdens de jazzconcerten. Hij miste de ‘kick’ om het nadeel van zijn handicap subito om te zetten in een voordeel.
Een ander voorbeeld is het verhaal van Stephen D., die toen hij tweeëntwintig jaar oud was, gebruiker van cocaïne en amfetamines, op een keer droomde dat hij een hond was die alles kon ruiken. Toen hij de dag daarop wakker werd, leefde hij gedurende drie weken als een hond: hij rook alles, wilde overal aan ruiken, werd diep bewogen door geuren: hem was hetzelfde lot beschoren als de hoofdfiguur uit Die Verwandlung van Franz Kafka, Gregor Samsa, die op een ochtend wakker werd en moest vaststellen dat hij in een kever veranderd was. En het was geen droom, vertelt Kafka er nog bij. Nee, deze dingen zijn geen droom, ze zijn om ons heen, voorstelbaar en genietbaar. Want deze hersenbeschadigingen zijn van het spul waar soms kunst van gemaakt wordt - en soms wonderbaarlijke mensen. Hoe zou de wereld eruitzien als er geen defecten waren?
■
Auteursrechtelijk beschermd