En verder:
In Amerika, bij de Harvard University Press, is een boek bestaande uit twee delen verschenen (samen 1600 pagina's) waarover men bij de uitgeverij zonder twijfel lang heeft nagedacht voordat men besloot tot uitgave: The Inman Diary, een selectie uit de dagboeken van Arthur Crew Inman, een bemiddelde Amerikaan die in 1963 zelfmoord pleegde en voor zijn nabestaanden 155 delen aan dagboeken achterliet, samen zeventien miljoen woorden, begonnen in 1919. Het is ongetwijfeld een van de grootste dagboeken ooit geschreven, bovendien van een man wiens eigenaardigheden talrijk waren. Vanaf een mentale inzinking in zijn jeugd bracht hij zijn leven door als invalide in bed, in een kamer zonder licht die zich bevond in het respectabele appartementenhotel Garrison Hall in Boston. Zijn invaliditeit was door hemzelf vastgesteld en werd door menige dokter bestreden. Zijn contact met de buitenwereld legde hij door middel van advertenties in kranten; daarin vroeg hij om mensen die met hem wilden praten en hun levensverhaal wilden vertellen. Ze kwamen in groten getale, in het bijzonder jonge vrouwen. Hij maakte studie van hen, kocht kleren voor ze, verbeterde hun taalgebruik, knuffelde ze en adviseerde in hun liefdesaffaires. Hij beschreef in zijn dagboek niet alleen het leven van deze ‘talkers’ ook liet hij zijn gedachten gaan over de politiek, het leven in Amerika, zijn eigen afschuwelijke gedrag tegenover mensen, zijn angsten, pijn, verlangens en fantasieën. Hele groepen mensen moeten er in zijn reactionaire geest aan geloven: Ieren, christenen, joden, kreupelen, oude mensen, homoseksuelen, democraten, rechters en zelfs de honden. Inman trouwde in 1923 met Evelyn Yates, die in het dagboek een hoofdrol speelt; ondanks een reeks van hoogoplopende crises bleef zij hem trouw tot zijn dood in 1963. De eerste recensies van deze dagboeken maken duidelijk dat ze niet zonder gemengde gevoelens gelezen kunnen worden, al komt men
ook onder de indruk van Inmans consequente en radicale zelfonthulling. De keuze uit de 155 dagboeken werd gemaakt door Daniël Aaron en hij gaf het boek de ondertitel A Public And Private Confession. Tot eind december kost het boek $39.95 (f 150, -), daarna $50.00.
Ter gelegenheid van de tachtigste verjaardag van de dichteres Ida Gerhardt (11 mei 1985) is door de uitgeverij Hosman & ten Bosch (Amsterdam/Zutphen) de uiterst verzorgd uitgegeven bundel Negen verzen van zonsopgang gemaakt. De gehele oplage van vierhonderdvijftig exemplaren is bestemd voor de vrienden van de dichteres en de opbrengst komt ten goede aan Amnesty International. Er staan mooie gedichten in, zoals ‘De zwarte kat’ en ‘Bruiloftsspel’. Of de bundel ook in de handel komt is niet duidelijk.
Tot 1 november is in de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag nog de tentoonstelling De Nieuwe Orde en de Nederlandse Letterkunde te zien. Deze minder verheffende periode behoort niet tot de gretigste studieobjecten van de Nederlandse literatuur: op de tentoonstelling is te zien hoe schrijvers als Lodewijk van Deyssel, H.M. Klomp, J. van Oudshoorn, George Kettmann, Jan H. Eekhout, Henri Bruning e.a. zich schikten naar de wensen van de Duitsers. In een catalogus wordt in verschillende bijdragen uiteengezet wat de schrijvers schreven, publiceerden en hoe de verhouding met de Kultuurkamer en dergelijke was. Het boekje (dat voor f 5, - te koop is) bevat ook een bibliografie van alle ‘legale’ publikaties, met name zoals ze werden uitgegeven door de uitgeverij Oceanus.
Auteursrechtelijk beschermd