[Hier en daar een piepklein kunstwerkje - vervolg]
Blood speelden; Capote in de korte broek waarmee hij voor de rechter verscheen nadat hij gearresteerd was voor rijden onder invloed, en de bekende foto achterop Other Voices, Other Rooms waarvan hij altijd, en hier ook weer, zei: ‘'t Is een gewone foto. Maar ik denk dat 't suggereert dat ik erom vraag of iemand op me wil klimmen.’ 't Mooist is de foto op het omslag - die alleen maakt het boek al tot een rijk bezit.
Capote was een verwoed verteller van anekdotes en tot mijn spijt komt er eigenlijk maar eentje in het boek voor. Die speelt in Key West, het zonnige verblijf van Tennessee Williams. Tennessee, Capote en een paar anderen vertoefden in een drukke bar. Verderop aan een tafeltje een man en een vrouw. De vrouw herkent Capote en komt naar hem toe met in haar hand een wenkbrauwpotlood. Ze trekt haar bloes omhoog en vraagt of hij haar navel wil signeren. Capote had geen zin, maar Tennessee Williams vond het leuk en drong eropaan dat hij het moest doen. Capote schreef, met de klok mee, rond haar navel zijn naam T-R-U-M-A-N C-A-P-O-T-E. ‘Terwijl ik dat schreef werd het stiller. De vrouw ging terug naar haar man, maar die was razend geworden van woede. Hij kwam overeind en liep op me toe met dat wenkbrauwpotlood. Hij gaf me dat potlood, ritste zijn gulp open, en haalde zijn apparaat eruit. Het was op dat moment doodstil in de bar. Iedereen keek. Hij zei: “Nu je toch alles aan het signeren bent, wat denk je dan hiervan?” Het bleef een tijdje stil... en toen zei ik: “Of ik dat kan signeren weet ik niet, maar misschien kan ik er mijn paraaf opzetten.”’
Die hoort in ieder geval in het museum.
■
Auteursrechtelijk beschermd