Carolus Verhulst
Vervolg van pagina 11
vire was destijds de eerste uitgeverij van Nederland die de volledige distributie en opslag bij het Centraal Boekhuis in Culemborg onderbracht. Toen Mirananda werd opgericht, vond hij dat we een computer moesten aanschaffen. We waren er hier allemaal op tegen, maar hij zei: nee, moderne tijden, moderne apparaten.’
‘De dag voordat Carolus stierf hadden wij nog een heel gesprek met hem,’ zegt Bram Moerland, die met zijn vrouw op een Haagse etage het tijdschrift De ronde tafel samenstelt. Ze waren goede vrienden van de uitgever, ‘die erg selectief was in het sluiten van vriendschappen’. De conversatie ging over de paus, waarover Verhulst die nacht gedroomd had. ‘Het verbaasde me dat hij zei, dat er toch wel iets in het christendom zat: hij was weer terug bij het punt van waaruit hij was gestart. Hij zei zelfs dat hij daarover nog eens iets hoopte te publiceren. Carolus was een volstrekt individualist, een origineel mens die tot op het laatst bleef openstaan voor nieuwe gedachten. Je zou kunnen zeggen dat hij de vriendelijkheid gecultiveerd heeft. Hij miste de dweperigheid die je in dit milieu soms aantreft.’
Opgewekt en inspirerend, noemt Manda Plettenburg hem. Wie in de problemen zat kon altijd bij hem terecht voor een persoonlijk gesprek. Heel wat dienstweigeraars heeft hij met raad en daad ter zijde gestaan en zonodig voor het militair gerechtshof verdedigd. Ze toont de boekomslagen die hij ontwierp. ‘Altijd was hij met boeken bezig. Als hij ergens een lapje zijdestof zag liggen, zei hij bijvoorbeeld ineens: hé, als we daar een foto van maken zou dat heel geschikt zijn voor de omslag van dat en dat boek. Hij zäg die dingen.’
Friedrich Weinreb stuurde een condoléancebrief. De omstreden publicist en zijn dochter zijn met boeken over Jung, astrologie en joodse mystiek in het Miranandafonds vertegenwoordigd. De mystica Greet Hofmans, lange tijd een invloedrijke gast op paleis Soestdijk, behoorde tot de intimi van de uitgever. Op de crematie van Carolus Verhulst voerde zijn beste vriend het woord. Dat was Leo Uittenbogaard, voorheen hoofdredacteur van het familieweekblad Wereldkroniek. ‘Verhulst had vele kanten,’ zegt hij. ‘Hij liet zich door niets of niemand inpakken, hield van een goed glas wijn en had een passie voor het rijden in snelle, Italiaanse sportwagens. Hij was allerminst een fondantheilige.’
■
Auteursrechtelijk beschermd